19 mei Geldrop - Santiago de Compostela

 De temperatuurlijn van vandaag: Geldrop 9°, Düsseldorf 11°, Palma de Mallorca 19°, Santiago de Compostela 26ºC! En Sint Jacob beschermt ons ook deze reis: beide keren vloog de Airbus ook de laatste 200 m naar de landingsbaan nog…

Een kamer bestellen bij de Tourist Information, met de bus naar de stad, tassen op de kamer en dan: “Dos cervezas, por favor” op het terras achter de kathedraal. Hierdoor gesterkt bezoeken we de mis in de kathedraal hetgeen al direct een volle aflaat oplevert. Tijdens dit Heilig Jaar zijn de aflaten in de aanbieding en wordt er kennelijk ook veel vaker met het wierookvat geslingerd. Prachtig gezicht die zeven mannen die ervoor zorgen dat het vat bijna het gewelf raakt. 

Een paella is een goed slot van deze eerste reisdag.

Mallorca Airport: een Duitse enclave

20 mei In Santiago

Een dag om te wennen aan Santiago bij deze de hitte en natuurlijk weer naar de kathedraal, want we waren nog vergeten kerskes aan te steken voor  alle lieve mensen die we kennen.
Het museum naast de kathedraal is lekker koel en nog interessant ook. Vlak daarbij bezoeken we ook een tentoonstelling over Galicië en natuurlijk over de Camino, met leuke 3D-filmpjes en beweegbare stoelen.
Camino Travel heeft de fietsen goed bewaard, die staan nu beneden in een afgesloten hok op ons te wachten. Lekker buiten eten en zingen en dansen met een Tuna gezelschap maken de dag compleet.

de beroemde hand in de pilaar

De kathedraal heeft wel wat onderhoud nodig

21 mei Santiago- Sobrado dos Monches 59 km

Voor de laatste keer terug naar het plein voor de kathedraal, genieten van de gezichten van de pelgrims die zojuist zijn aangekomen, Vaarwel Santiago.
Om niet langs een drukke weg te hoeven rijden, stuurt onze routebeschrijving ons letterlijk en figuurlijk het bos in. Verdwalen is hier niet zo erg, want de eucalyptes ruikt heerlijk en met het kompas en op het gehoor vinden we de drukke weg terug.
Het is ook vandaag weer snikheet en we zijn blij met elk plekje schaduw. En een paar keer "gestage klim" van een ruime 4 km gaat je niet in de warme kleren zitten. Die gestage klimmetjes brengen ons langzaam naar ruim 500 m hoogte en vlakbij een enorm windmolenpark. JP de MP en het hele pak bobo's uit Den Haag zouden dit eens moeten zien. Misschien dat er dan iets doorbreekt over duurzame energie.
In Sobrado stoppen we bij het enige hotel van het stadje, drinken de welverdiende servezas en bezoeken daarna het oude Cistercienzerklooster, gesticht in 920 en verder gebouwd in de twaalfde eeuw. De twee torens staan vol met gras en struiken, de kloostertuinen, de kerk en de kapel zijn helemaal leeg en binnen is het heerlijk koel d.w.z. na vijf minuten steenkoud.
Na het douchen eten we in een plaatselijk restaurant: zo'n holklinkende zaal met 4 tl-balken, een knoert van een flatscreen en waar een voedzame maaltijd met wijn uit een fles zonder etiket, bijna niks kost. 

kerskes "opsteken"

22 mei Sobrados dos Monches - Lugo - Cádabo 81 km
Naar 836 m hoogte klimmen we vandaag en die laatste klim van 6% over 6 km doet echt pijn aan de beentjes. En het mooie uitzicht van deze hoogte? Ja dat zal dan wel. Het is weer heet vandaag en het was misschien beter geweest in Lugo al te stoppen. Achteraf weten we het altijd beter.
Lugo is een echt oude stad met een muur eromheen uit het midden van de derde eeuw, die nog helemaal in tact is en waar je ook helemaal overheen kunt lopen. Natuurlijk gaan we even de kathedraal van binnen bekijken. Wat een pracht en praal.
Uiteindelijk vinden we in Cádabo een internetloos hotel, waar we eten met de finale van de Europacup als achtergrondmuziek.


  

Het quiltkleedje  doet ook weer mee

23 mei Cádabo - San Antolin de Ibias 74,2 km

09:00 uur: Terwijl Jan, Cor, Jac en Jol  de ONME-training  starten met een warming-up, bestijgen wij  ruim 2000 km naar het zuidwesten onze Koga's en beginnen direct aan een klim van 8% over 6 km. Dat is in de kleinste versnelllng bijna een uur flink druk op de pedalen houden. En het is vandaag ook weer flink warm. Rond het middaguur zijn we in Fonsagrada en besluiten we een alternatief stuk te rijden om zodoende een zeer steile afdaling van 13 km te ontwijken, Mis gegokt of de verkeerde weg ingeslagen: na een 3 km zeer steile afdaling over een slechte weg belanden we in een dorp waar we in vloeiend Spaans aangeraden worden toch maar terug te keren. Hele stukken onze ruim dertig kilo fietskes tegen de helling op sleuren en 3 uur later zijn we weer op de plek waar we dachten erg slim te zijn... Vele kilometers en klimmetjes verderop krijgen we toch die zeer steile afdaling voor de wielen. Koga heeft een zeer goed remsysteem  gemonteerd, dus we komen zonder problemen in 13 km bijna 1000 m naar beneden (die we morgen bijna weer helemaal terug omhoog moeten). Een lange brug over de rivier, nog een paar venijnige klimmetjes maar dan zijn we toch eindelijk bij een hostal: met cervezas, douches en lekker vet eten, maar zonder internet....

op 1040 m

de kerk van San Antolin,  ruim 700 jaar oud, met Thea, net 64

24 mei San Antolin de Ibias - Degaña 52 km

Zwaar, dat was het vandaag. We wilden al om 2 uur stoppen, maar er was geen kamer voor ons pellegrino's. Wèl een 'menu de dia' met 2 biertjes die ze hier uit flesjes van 20 cl schenken. Gesterkt zetten wij ons weer in het zadel. Na ettelijk klimmetjes en een lange afdaling doen we voor de eerste keer onze jacks aan, want er is wat bewolking gekomen. Een paar dorpen verderop ook geen kamer en uiteindelijk in Degaña, ja hoor, een heel apartement zelfs. Het bier, weer van die kleine flesjes, smaakt goed en het diner ook. Extra voordeel: zoals in de meeste café's mag je in de domedor hier ook gewoon een shaggie roken.

ja echt, sneeuw!

toen we dachten dat dit de hoogste top zou zijn voor vandaag

25 mei Degaña - La Magdalena 81 km

Geen cervezas aan het eind van de dag, maar "dos café con leche y dos Ponche Caballero" om warm te worden. Veel regen en kou vandaag en vandaag over het hoogste punt in Spanje, Puerto la Magdelena 1434 m. Vlak daarvoor kruipt er een mooie zwart gele hagedis over de weg: te mooi om door een vehiculo te laten overrijden.
 Schuilend voor de regen in een klein café: de chauffeur van de ambulance komt binnen met sigaret en krijgt een goed glas wijn, roken mag hier in bijna elk café ondanks de aankondiging op de deur en als je vraagt of het mag? "Un poco" = een beetje d.w.z. zolang de politie het niet ziet.
Ook vandaag weer het Jozef-en-Maria-gevoel: op zoek naar slaapplaatsen diverse keren mis zodat we uiteindelijk toch weer veel meer kilometers fietsen dan we eigenlijk van plan waren.
Een fijne kamer met douche, een goed diner zonder blèrende tv en nog een Ponche Caballero om goed te kunnen slapen: toch een fijn land dat Spanje.

weer schuilen voor de regen

26 mei La Magdalena - Cistierna 71 km

Het weer zag er vanmorgen dreigend uit, maar het is meegevallen. Omdat het veel kouder is, een graad of 14, veel omkleden: omhoog lekker luchtigjes om de warmte kwijt te raken, maar voor een afdaling weer de jacks aan. Het blijft ook vandaag weer veel klimmen en dalen, een groot verschil met de route vorig jaar.  Langzamerhand verandert ook het decor, de eucalyptus bossen zijn we al een paar dagen kwijt en vandaag zijn het de uitlopers die onze bovenbeentjes pijn doen. Links zien we af en toe een paar pieken van de Picos de Europa en overal bloeiende weiden met soms hele velden met wilde orchideen. En daarin soms een statig voortstappende ooievaar en veel prachtig zwevende roofvogels. Denk daarbij al het gefluit van gras- en andere mussen, roodborstjes en ik weet al niet meer: vakantie!
Aan het eind van de dag vinden we een hotel, dit keer met internet, dus vlug dit verhaal afmaken, fotokes erbij en ftp-en naar de server. nog voor het eten om 21:15u.

27 mei Cistierna - Alba de los Cardaños 70 km

Clemens Sweerman, de schrijver van de route, laat ons de eerste 25 km nog langs een drukke weg rijden met veel grote vrachtwagens, maar vanaf  Guardo wijst hij ons de weg langs een mooi stuwmeer. Omdat we een keer een listig opgesteld bord niet zien, rijden 4 km de verkeerde helling op.
Sint Jacob vindt kennelijk dat we nog geen goed weer hebben verdiend, want ook vandaag is het te koud, maar gelukkig wel droog.
Na 70 km vinden we het welletjes en stappen af bij een mooi hotelleke op een mooi uitzichtspunt.
Dos cervazas, een heerlijke douche, lekker eten en een fijn bed: wat wil een mens nog meer? Dat verraad ik niet.

Ermita del Cristo

28 mei Alba de los Cardaños - Fuencaliente  72 km

De bergen zijn verdwenen in de mist als we naar buiten kijken en het is nog kouder dan gisteren. Truien en jacks aan en halverwege de lange afdaling trekken we daarom ook maar de lange broeken aan. Het uitzicht is wel prachtig, maar met tranende ogen zie er niet zoveel van en bovendien is het opletten geblazen als je met ruim 40 km/u naaar beneden dendert.
In Cervera de Pisuerga kopen we fruit, joghurt en ansichtkaarten en bewonderen de oude huizen met stenen familiewapens. Gelukkig rijden we maar een kleine 7 km langs de drukke N627, want daarna gaan we weer over prachtige landweggetjes langs een ander stuwmeer en een dorp met ècht veel ooivaarsnesten.
In de middag begint de zon weer voorzichtig te schijnen, stoppen we bij een rustplek en drinken daar een glas wijn met een Italiaanse die 30 jaar in Nederland woonde en haar hele levensverhaal vertelt. Anderhalf uur later stappen we weer op. Het blijft een makkelijk dagje vandaag zonder veel klimwerk en als we op een prachtig plein in Aguilar de Campóo op een terras zitten, ontmoeten we de eerste fietsers gedurende deze trip: Nederlanders uit Haarlem die voor de tweede keer naar Santiago rijden en nog zeven dagen voor de boeg hebben. 
Buiten het stadje moeten we weer die vermaledijde tweebaans N627 op met langsrazende vrachtwagens en we zijn blij als we heelhuids eraf mogen bij het hotel.
"Dos cervazas", douchen, flink eten en "buenos noches".

Aguilar de Campóo

29 mei Fuencaliente - Poza de la Sal  82 km

De "dos cervazas" werden er al heel vlug quatro, want we belandden aan het eind van de dag in een prachitig dorp waar een supportersclub van Atletico de Bilbao haar jaarlijkse uitstapje maakte. De club werd in 1984 voor het laatst kampioen van Spanje en dat vieren die supporters elk jaar een hele dag in dit dorp. De mannen waren al vanaf vanmorgen vroeg bezig, hadden al goed geluncht en zongen nog steeds uit volle borst toen wij in de bar onze dorst kwamen lessen. Op de tv speelt Spanje tegen Saoedi Arabia en er gaat een gejuich op als de Arabieren al binnen 10 minuten 1-0 maken, want Spanje is iets heel anders dan Baskenland!
Een redelijk makkelijke dag vandaag met goed weer. Eerst door een welvarend landbouwgebied, dan steil naar beneden, door een diepe kloof, weer omhooog en uiteindelijk via een hoogvlakte met heel veel windmolens, weer steil naar beneden aan de rand van een landbouwvlakte in Poza de la Sal.

Valdeajos

Poza de la Sal

30 mei Poza de la Sal - Peñacerrada 87 km

Uitgestrekte velden en weiden met bruine koeien, gravelwegen, overgoten door goed weer, het gaat goed deze zondag. Terwijl we een klimmetje doen van 8% voel ik kleine riviertjes over mijn rug lopen en zo hoort het.
Dus we zijn blij
 dat we gisteravond maar heel weinig van het songfestival hoefden te zien,
 dat we al 727 km hebben gefietst,
 dat we nog maar 111 km naar Pamplona hoeven,
 dat we geen lekke banden op het gravel kregen,
 dat we in Miranada de Ebro een goed terras vonden,
 dat we de volgende 24 km ook nog hebben volbracht,
 dat we nog steeds lekker snoepen van de bolletjes van Jol,
 dat we vandaag de kinderen hebben gebeld,
 dat de aardbeien in Geldrop nog niet erg rijpen,
 dat er zeer waarschijnlijk dus nog wel een paar over zijn als wij terug zijn,
 dat we een prachtige casa rural hebben gevonden,
 dat we alweer lekker hebben gegeten
 en dat we nu lekker kunnen gaan slapen.
  

over de Ebro in Miranda de Ebro

bijna in Peñacerrada

31 mei Peñacerrada - Estella 68 km

Een lui dagje vandaag, want na een paar klimmetjes vanochtend, lunchen we in Santa Cruz de Campezo en rijden daarna 21 km over een Spaans "Bels lijntje": een voormalig enkel spoor  wat nu bevorderd is tot fietspad en "Ruta Ferrocarril" heet. Mooi breed, geen mooi asfalt, maar gravel met soms lelijke kuilen, maar helemaal zonder verkeer en bijna steeds heel licht dalend. En dat bij een graad of 25....Over een mooie lange brug en door een tunnel van meer dan een kilometer, waar over sommige stukken het licht níet aanspringt. 
Estella, hoofdstad van de Carlisten, is een echt stadje en heeft een mooi groot hoofdplein. Helemaal zonder auto's, vol met banken en spelende kinderen en na twee Corona cervezas is het hier zo tof dat we maar niet meer verder fietsen.
Is het erg dat het hostal en het restaurant geen wifi hebben? Manana zien we verder...

Lagrán

Ruta Ferro Carril

1 juni Estella -Pamplona - Zubiri 73 km

Een paar dagen geleden schreef ik een litanie over blijde dingen. Daarbij vergat ik mijn onvolprezen BROOKS-zadel. Had ik vorig jaar vanaf de vierde dag tot in Santiago pijn aan mijn billen ondanks allerlei smeerseltjes en de zachte handen van mijn Thea, dit jaar heb ik alleen die zachte handen van haar...
De laatste heuvels voor Pamplona  zijn best pittig, maar worden beloond met een prachtig uitzicht vanaf 20 km voor de stad, waarbij je de besneeuwdw toppen van de Pyreneen kunt zien. Een leuke snelle afdaling en dan tussen de druiven  door en nog een paar klimmetjes omhoog naar de stad van de stierenvechters.
Pamplona levert verder weinig verkeersproblemen op en we bezoeken de kathedraal die aan de buitenkant gerestaureerd wordt, maar in het museum en in de kathedraal valt er toch veel mooi ouds te zien.
Met hulp van een Spaanse schone die perfect Engels spreekt, vinden we de weg naar Francia. Het eerste stuk is erg druk en lijkt op een autosnelweg waarbij Thea maar nauwelijks de broek droog houdt, maar na een kilometertje of vier buigt het meeste verkeer af en is het rustiger. Langzaam klimmen we naar Francia. Een kamer in Zubiri bij een bar (met internet maar zonder wifi) en een menu de dia, zorgen ervoor dat we morgen die laatste echte klim, over de Puerto de Ibańeta, zeker aan kunnen.









 

2 juni Zubiri - St. Jean le Vieux 59 km

"Over de Pyreneen", dat klinkt heel goed, maar is niet echt moeilijk vanaf de Spaanse kant over de Ibañeta, want het gaat niet erg steil en je krijgt af en toe een stukje omlaag. (Voor de wielrennende lezers: ons kleinste verzet is 22x32 en daarmee trappen wij met moeite onze ruim 30 kg fiets met bagage tegen 10% hellingen van een paar kilometer.)
Natuurlijk even afgestapt in Roncesvalles, waar Roelant 14 eeuwen geleden al onze beschaving heeft gered door de Moren af te slachten en waar nu een klooster dienst doet als slaapzaal en als startplaats voor veel Spaanse en Franse pelgrims naar Santiago.
Na de lange afdaling vanaf de pas, konden we de verleiding van de terrassen in het mooie Franse St. Jean Pied de Port niet weerstaan, maar zijn we toch de toeristenkermis aldaar ontvlucht en een paar kilometertjes doorgereden naar een hotel in St, Jean le Vieux. Een kamer met douche die perfect werkt en een diner met echte groenten, wifi dat werkt: hadden we verdiend vinden we.
Vandaag ook weer allerlei mensen ontmoet: een Belg die elke dag 40 km wandelt, fietsers uit Hilversum, hij nog ouder dan ik en zij net 50, een jonge Duitse van ruim 100 kilo, naar eigen zeggen "sportlich talentfrei", die vanaf Mannheim wandelt en 4 dagen sneeuw had op het Massif Central, een Amerikaan uit Connecticut, die vanaf Parijs naar St. Jacob fietst en twee Duitsers die drie weken fietsten en nu met de TGV naar huis gaan.En allemaal vertellen ze hun belevenissen, leuk.

Roncesvalles

Baskenland eerst, dan Spanje

3 juni St. Jean le Vieux - Dax 86 km

Stralend zomerweer vandaag terwijl we fietsen door de Pyrenees Atlantique, een zeer vriendelijk landschap en slechts af en toe nog een klim. Om het klimmen niet helemaal af te leren nog eentje van 12%, maar de rest van de dag zijn het alleen korte klimmetjes en lange afdalingen. Af en toe een prachtig kerkje met hele mooie oude grafkruisen.
We  schieten goed op, juist op tijd komen we een restaurant tegen voor de plat du jour. Lekker eten in de schaduw en daarna fietsen we door naar Dax.
Na het eten zien we dat de stad aan de rivier l'Adour ligt, een mooie boulevard erlangs heeft en bovendiien oeroude warme bronnen heeft.
 

Dax, langs de l'Adour

4 juni Dax - Moustey 103 km

Vaarwel Baskenland, we gaan Les Landes in.
Dennenbomen, dennenbomen, dennenbomen
Dennenbomen, dennenbomen, dennenbomen
Dennenbomen, dennenbomen, dennenbomen
Lunch: bier, stokbrood met paté, koffie.
Dennenbomen, dennenbomen, dennenbomen
Dennenbomen, dennenbomen, dennenbomen
Dennenbomen, dennenbomen, dennenbomen
Kletsen met andere fietsers op weg naar Santiago.
Oei, het laatste bolletje van Jol na bijna 1000 km
Dennenbomen, dennenbomen, dennenbomen
Dennenbomen, dennenbomen, dennenbomen
Dennenbomen, dennenbomen, dennenbomen
Bananen, drinkyoghurt
Dennenbomen, dennenbomen, dennenbomen
Dennenbomen, dennenbomen, dennenbomen
Dennenbomen, dennenbomen, dennenbomen
Ruim 100 km onder de bandjes door, genoeg gefietst bij dit warme weer: een oud hotel, bier, douchen en heerlijk eten achter in de tuin. 

echt de laatste...

5 juni Moustey - Lacanau Océan 100 km

Niet iedereen weet dat we "Oh dennenboom, oh dennenboom" met Kerstmis zingen bij een verlichte spar, maar wij rijden nog steeds tussen de dennen. Wel heel luxe, want weer kilometerslang op een oude spoorbaan, ruim 2 meter breed, niet zo zielig smal als ons Bels lijntje. Voorbij de baai van Arcachon gaat het pad over in een minder breed en soms slecht fietsbad vlak achter de duinen en dat  helemaal doorgaat tot aan de monding van de Gironde.

1976: Lacanau Océan is het eindpunt van een hele lange dag rijden in de R4 met een imperial er bovenop met de bungalowtent van Jeu en Lieske. Er loopt een smal teerweggetje vanaf Bordeaux naar het dorp aan de kust en er is alleen een camping in de bossen. Naar het strand betekent rechtstreeks vanaf de camping door het zand over de duinen ploegen. In het dorpje zijn winkeltjes en er is een markt waar je groente, verse vis, mosselen en oesters kunt kopen.
De dames liggen hier al met de borsten bloot aan het strand maar we gaan ook een keer naar het naakstrand in Hourtin Plage natuurlijk, Voor het eerst van ons leven zwemmen we in ons blote niksje; heerlijk! Bartje en Kiki weigeren echter om hun zwembroekje uit te trekken...

2010: Het weer is wat omgeslagen en het is sinds 4 uur veel kouder geworden terwijl we door de bossen naar Lacanau fietsen. We zien de zee en het dorp pas echt nadat we een hotel hebben gevonden en aan de boulevard gaan eten. Grote parkeerterreinen met auto's, rijen hoge appartementen en aan de boulevard  schreeuwtenten, hokken met kleren en kleremuziek. En restaurants met rennende obers terwijl het nog niet eens vakantie is: Zandvoortfactor 9.
Maar vlug doorfietsen morgen want er komt nu een stuk waar we wèl hoog op de duinen kunnen fietsen, denk ik, hoop ik...






 

 

6 juni Lacanau Océan - Soulac sur Mer 73 km


Jammer, maar dat hoog op de duinen fietsen zoals op de foto in het boekje, hebben we nergens kunnen doen. Steeds in het bos en nu kilometers lang over betonpaden die de Duitsers in de oorlog aanlegden zodat ze per motorfiets de kust konden bewaken. Er staan nu de volgende borden bij: "Danger piste cyclable etroite". Etroite betekent in een gewoon woordenboek zeer waarschijnlijk  "allerbelabberst" maar zal in een modern jongerenwoordenboek iets meekrijgen van "Zwaar K..." en dan gespeld met dt.Want die betonplaatjes zijn ongeveer 70 cm breed, een hele kunst om er überhaupt op te blijven, en op heel veel plaatsen verbrokkeld zodat je diepe kuilen krijgt en door het duinzand moet baggeren. Uit historische overwegingen worden deze paden niet of nauwelijks gerepareerd en als de Fransen het al doen, gebruiken ze kennelijk hele kleine kruiwagentjes die heel vlug leeg zijn.
Ploeteren tot in Hourtin Plage waar gelukkig koffie is en waar we even met de fietsen het strand op gaan. Hier begint ook een veel beter pad tot in Soulac sur Mer, waar we bij een Engelse hospita (Sorry, no internet) een kamer vinden. Voor het eten eerst even pootje baden, want het is veel te koud voor deze pelgrims om een echte duik te nemen,

7 juni Soulac sur Mer - St. Jean d'Angély 86 km

Het laatste stuk naar de monding van de Gironde en de veerboot gaat gelukkig over een goed fietspad. De overtocht duurt een klein half uur en daarna rijden we Royan uit. Geen saaie bossen, maar licht golvend boerenland met tarwe  gerst, mais, doperwten, zonnebloemen en druiven. En met groentetuintjs waarin ik altijd kijk hoe de tomaten erbij staan en of de tuinbonen al geoogst zijn.
 Het kost moeite een slaapplaats te vinen omdat er een internationale motorcrooss is. We moeten ruim 3 km van de route in een motel langs de snelweg slapen en eten; heel saai.
No internet at all.

oversteken naar Royan

Thézac

wederom op het quiltkleedje

8 juni St. Jean d'Angély - Iteuil 111 km

Sint Jacob heeft bedacht ons weer eens Hollands weertje te laten voelen vandaag: lekker fris, grijze luchten en wind. Maar omdat wij ons netjes gedragen hebben, krijgen we de hele dag wind mee en dan schiet het lekker op. In Aulnay stappen we af voor de mooie kerk en de bijzondere grafzerken in de vorm van sarcofagen.
In Vivonne naar het Bureau de Tourisme, maar geen slaapplaats in dit stadje. Daarom door naar  een chambre d'hôte in Iteuil. Anne-Marie en Alain nodigen ons uit aan te schuiven aan tafel, omdat het enige restaurant  in het dorp dinsdags gesloten is. Boffen wij even, lekker eten en en passant halen we ons Frans ook weer eens een stukje op.
Wel draadloos netwerk, maar het paswoord?

9 juni Iteuil - Poitiers - Dangé-Saint Romain 69 km

Door Poitiers met zijn mooie kerken kunnen we niet zomaar heen fietsen, dus bezoeken we zowel de Catedral St.Pierre als de Catedral Notre Dame, De eerste een prachtige, grote lichte kerk, Notre Dame een stoer middeleeuws  bouwwerk met veel dikke pilaren, geschilderd in die  mooie donkere kleuren. Op een terras bij de Notre Dame laten we het moois even bezinken.
Het heeft veel geregend vannacht, 't is maar 16º  en als we een paar kilometertjes Poitiers uit zijn. moeten we de regenbroeken aan en schuilen onder een boom. Het blijkt achteraf de enige bui die dag gelukkig. Ruim dertig km verderop in Chatellerault is een fietspad aangelegd langs de rivier, de Vienne, die we een paar keer oversteken. Via rustige landweggetjes belanden we in  Dangé-Saint Romain, waar we het welletjes vinden voor vandaag.
Eeenvoudig hotel, geen wifi; kreeg de baas hoofdpijn van....

St.Pierre

Poitiers: Notre Dame

10 juni Dangé-Saint Romain - Tours - Vernou-sur-Brenne 88 km

Een kersenboom, ook al hangen er veel kersen aan, biedt niet voldoende beschutting tegen de flinke onweersbui die op onze fietshelmpjes neerdaalt. Het ging zo voorspoedig deze ochtend, maar als we op 10 km van Tours zijn en net onze middagsandwich naar binnen hebben, breekt het onweer, met hagel, los. Als het na een goed half uur weer droog is, rijden we verder maar in Tours moeten we weer schuilen. We worden binnengehaald door een lief echtpaar en krijgen droge handdoeken, koffie en koekjes. Door de stad, over de Loire en verder op weg naar Orleans en Parijs, het eerste stukje met ferme klimmetjes. In Vouvray helpt de juffrouw van het Office de Tourisme ons aan een chambre d'hote een paar kilometer verderop en na wat gezoek vinden we het prachtige huis. Een jong echtpaar met kleine kindertjes en...wifi!  En, service spécial, we worden met de auto naar een restaurant gebracht en weer opgehaald ook. Wie zegt er wat over 'die Fransen'?
Klein probleem; omdat ik de geheugenkaart van mijn fototoestel gisteravond in het netbook heb laten zitten, staan de foto's van vandaag op het interne geheugen van de camera. Moet dus nog even puzzelen...

Overal in de dorpen in Spanje en ook hier in Frankrijk zien we veel zwaluwen. Al fietsend vraag ik me al weken af: hoe kunnen zwaluwen in godsnaam muggen vangen terwijl ze met 50 tot 80 km/u vliegen? Als ze die muggen al zien, kunnen ze zo vlug bijsturen? Of vliegen ze gewoon met hun bekkie open in de hoop dat er een mugje invliegt. Moeten ze toch veel kilomerters maken als ze 4 of 5 jongen in het nest hebben. Of werken ze met infrarood detectie of met een muggenmagneetje? Wie het weet mag het mailen.

Boven de Loire in Tours

11 juni Vernou-sur-Brenne - Blois - St. Pryve-St. Mesmin 104 km

Het gaat zoals het gaat: om 3 uur bellen we een chambre-d'hote: helaas bezet. Ander adres: neemt niet op. Om 5 uur stappen we het Bureau de Tourisme binnen en een half uur later weten we waar we kunnen slapen: 12 km verderop, bijna in de stad Orleans. Maar wederom bij een uiterst vriendelijke Francaise genaamd Isabelle, die  ook nog een heerlijk diner voor ons maakt. Die laatste 12 km begon het weer te regenen, maar gelukkig niet zo hard als gisteren en zonder onweer.
Vanaf  Tours rijden we al op de rechteroever van de Loire, de eerste veertig km op een landweggetje, maar later is het alleen maar een fietspad, dat doorloopt tot in Oleans. Heel veel prachtige statige huizen en kleine kasteeltjes aan de linkerkant. Aan de rechterkant soms een boerderij en veel groentetuintjes. In de buurt van Orleans worden overal langs de weg kersen en abrikozen verkocht.

Blois aan de Loire

voor de LOGO-trainers

---

13 juni Etampes - Paris 73 km

De aanloop naar Parijs door verschillende dorpen gaat weer echt heuveltje op, heuveltje af. Voordat we in de buurt van Aeroport Paris-Orly, echt de bebouwde voorstad Massy induiken, eerst nog even lekker eten langs een fietspad, maar daarna gaat het echt beginnen. Dat betekent ook weing opschieten, want het is nogal ingewikkeld en we stoppen veel om de beschrijving te lezen en op de kaart te kijken. Uiteindelijk komen we op een fietspad , speciaal aangelegd samen met de spoorlijn voor de TGV en bijna 20 km lang, dat doorloopt tot aan de Periferique Exterieur, het echte Parijs dus. Heel gemakkelijk maar 't schiet niet erg op, want bij elk straatje moet je door een zigzagpoortje en weer oversteken en het is een fietspad en voetpad tegelijk. Uiteindelijk belanden we toch bij het voetgangersgebied bij de Notre Dame, waar de mensen in de rij staan om de kathedraal binnen te mogen. Achter het Gare du Nord houdt de beschrijving van onze route op, dus zoeken en vinden we een Etap Hotel aan de Boulevard Jean Jaurès.
Hoe we morgen verder gaan, zullen we wel zien.

Notre Dame de Paris

over de Seine

Tour St. Jacques, startpunt voor veel pelgrims

14 juni Paris - Fontaine-Chaalis 63 km

Hoewel de kaartjes in ons boekje niet erg gedetailleerd zijn, valt het vinden van de route best mee. Zeker het eerste gedeelte, een kleine 20 km langs een kanaal, is een genot om te fietsen omdat het pad steeds onder de bruggen doorgaat, zonder zigzaghekjes, zonder spelende kinderen en wandelende ouderen. Dat we daarna moeten schuilen voor een flinke bui is niet erg, want we hebben bijtijds een goede kastanjeboom gevonden. Omdat we om Aeroport Charles de Gaulle heen fietsen, eten we onze sandwiches onder het genot van opstijgende jumbo's; elke minuut komen er twee over. En uurtje later vluchten we een café in voor een flinke regenbui en zien we onze jongens in Zuid Afrika winnen van de Denen. En de timing vandaag is perfect, want vlak voor de derde bui, met onweer, hebben we een hotel-restaurant gevonden, dat volgens landgenoten die we tegenkwamen vanmiddag, goed moet zijn. Ze hebben gelijk, prachtig en heerlijk gegeten. Niet geschikt voor arme pelgrims overigens.

Compiegne, kerk van St. Jacques