| Dinsdag 28 oktober: inpakken Afgelopen weekeinde in Soestdijk en Zundert nog even koffie gedronken bij onze moeders. Zien er nog patent uit met hun 96 en 95 jaar. Vandaag fietsen en spullekes inpakken, dollars ophalen en afscheid nemen.  woensdag 29 en donderdag 30 oktober: Reizen naar Mandalay De bus van Chantal vertrekt stipt op tijd, om zes uur, en brengt ons met de fietsen door de miezerregen naar Schiphol. Lieve en mooie stewardessen vliegen ons naar Singapore in ruim twaalf uur, daar mogen we vijf uur wachten en zien dat onze fietsen in het kleinere vliegtuig worden geladen. Een van de dozen is flink gehavend, maar wordt met zorg en liefde behandeld. Onderweg eerst nog een tussenstop in Yangon, waar we uit moeten stappen, alles door de scanner wordt gehaald en alle documenten nogmaals worden gecontroleerd. Op het vliegveld van Mandalay worden we opgewacht door een zeer vriendelijke touroperator die ons met de fietsen naar het hotel brengt. Eerste vraag altijd:”Where are you from?”, "The Netherlands”. “Ah, Robin van Persie, Manchester United”. In Griekenland, 35 jaar geleden was dat "Ah, Kroif" of "Ah, Goellit"! De snelweg is wat slecht onderhouden, max.snelheid 60km/u, en langs de weg ziet alles er armoedig uit, nog slechter dan in Cambodja. Misschien een vertekend beeld, want we zijn al 29 uur onderweg als we bij het luxe Mandalay City Hotel aankomen. Het is hier vier uur in de middag vanwege het tijdverschil van 5,5 uur. Gelukkig zijn de fietsen onbeschadigd zo te zien en na een goed half uurtje staat alles weer recht en lopen ze beide weer als een zonnetje. Het buffet smaakt heerlijk en om acht uur vleien we ons doodmoe tussen de lakentjes.    Yangon Airport vrijdag 31 oktober: in Mandalay De dag begint na 13 uur slapen. Voor mij iets eerder want het is weer rennen naar het toilet. Gelukkig wordt dat wel steeds minder en tegen het eind van de middag is het zo goed als over. Ik blijf in bed met mijn nieuwe boek van Remco daalder, Thea trekt er in haar eentje op uit en loopt naar het koninklijk paleis. Valt niet mee door de hitte en het is ook verder dan ze had gedacht. En ja, een kaart zonder schaal is ook lastig. Het is een paleis met heel veel ruimte, veel goud en houten vloeren, maar totaal anders dan je zou verwachten. Ze komt terug met veel mooie digitale plaatjes.   zaterdag 1 november: In Mandalay Nog een beetje slapjes, maar vandaag gaan we voelen hoe het fietsen hier in zo'n stad ook al weer gaat. Eerst de beschermbeugel van mijn derailleur weer terugbuigen en daarna maken we een rondje. Eerst fietsen we naar het westen, naar de grote rivier, de Ayeyarwaddy, die nu bijna droog staat, maar in het regenseizoen honderden meters breed is. Op de oever aan de stadskant leven de mensen in bamboe hutten tussen het vuilnis. We volgen de rivier naar het noorden, buigen naar rechts en belanden bij het koninklijk paleis. In de schaduw is het er heerlijk koel, maar het paleis is niet echt indrukwekkend. En het zwembad van het hotel is wel erg lekker, zeker met een groot glas bier erbij.     zondag 2 november: Van Mandelay via Amarapura naar Sagaing Even wennen nog hoe dat inpakken ook weer ging, maar om 9 uur hebben we ontbeten en zit alles op de fiets. We fietsen weer naar de rivier, buigen naar het zuiden en daarna naar het oosten naar Amarapura. Het asfalt is slecht tot zeer slecht. Een mooie teakhouten brug over een groot meer is de beste attractie en is dan ook verworden tot een toeristenkermis. Op naar Sagaing over beter asfalt gelukkig, maar het is wel snikheet. We steken de rivier over en belanden in ons hotel, Shwe Pyae Sone. Na de douche eten we op de markt, luieren wat en laten ons door twee brommertjes de steile berg op brengen, waar de grote stupa nog juist het laatste middaglicht opvangt. Terug beneden eten we in een prima Chinees lokaal: veel tl-licht, veel eters, veel lawaai van het personeel, mintgroene plastic tafels met hardblauwe stoelen en grote porties heel lekker eten voor heel weinig geld.     maandag 3 november: Van Sagaing naar Monywa Een lange dag, veel kilometers, dus zitten we om half acht op de fiets. Als we de stad uit zijn, wordt het asfalt minder slecht en rijden we door een licht glooiend akkergebied. Er lopen hier veel ossenkarren aan de zijkanten van de weg, lekker rustgevend, maar de auto's en brommers toeteren om het hardst, helaas. Rust, water en schaduw hebben we veel nodig nodig en om 12 uur zijn we net halverwege. Onze krachten zijn dat punt al dik voorbij. We besluiten een kleine vrachtauto te charteren: de fietsen worden boven op de huif gebonden. Wij de huif in die goed vol zit, want er moeten ook dozen mee. Zo'n 20 km voor Monywa stappen we over op een soort tuk-tuk. De fietsen worden nu aan de zijkant tegen de huif gebonden. Als passagiers komen er ook drie jonge nonnen bij, mooie kale koppies en een rood met rose kleed. Niemand spreekt er een woord Engels helaas. Onze hotelkamer heeft een lekkere douche, we eten heerlijk en er is een internetverbinding, die helaas om de haverklap uitvalt. Dit blog en wat foto's overzetten duurt uren en sommige foto's zijn dan nog niet compleet.     dinsdag 4 november: Van Monywa naar Pakokku We leren bij: vanochtend direct naar het busstation waar we een bus nemen voor de eerste 76 km. Fietsen er bovenop en met 'full arko' en veel passagiers komen we in Yesagyo. Slecht teken: Thea heeft geen trek en na mijn lunch fietsen we naar Pakokku. Er komen twee mannen op brommers naast en achter ons rijden die ons na vijf miuten vragen te stoppen. De jongste van de twee zegt in keurig Engels dat ze van de politie zijn en vraagt waar we naar toe gaan. Hij wijst ons de weg en zegt daarna: "It is our duty to take good care of the tourists." Ja, voor tweeërlei uitleg vatbaar... We fietsen langs rijstvelden met palmbomen, mooie stupa's en soms kilometers droog struikgewas. De glooiende weg en de hete zon vreten energie en drukken het tempo zodanig dat we na 28 km besluiten een driewieler tuk-tuk te huren die ons de laatste kilometers naar Pakokku brengt. Ook na een verfrissende douche heeft Thea nog geen zin in eten, slapen is het enige wat ze wil.     woensdag 5 november: Van Pakokku naar Bagan Een korte etappe vandaag en het is lichtbewolkt, niet zo snoeiheet dus. Een mooie lange brug van 7 km brengt ons uit de stad weer een akkerbouwgebied in. Boeren bewerken er hun akkers met ploegen met ossen ervoor. Na een koffiestop komen we in een streek waar talloze oude pagodes staan en kijken we nog even naar een pottenbakkerij. Bij ons zeer luxe hotel worden we verwelkomd met warme doekjes en sap, nemen we een lekkere douche en rusten uit aan de rand van het zwembad. En hoera, er is redelijk internet! Maar ik lees eerst mijn boek 'De gierzwaluw' uit. Tijdens het diner zit een groot Duits tourgezelschap vlakbij. Bijna allemaal ruim-zestigers en een jonge vrouw, die als enige vingert met haar smartphone: 'feels like home'.     donderdag 6 november: In Bagan Er liggen hier ontzetten veel oude pagodes rond Bagan, die stammen uit de tijd tussen ca. 1050 en 1350 toen de stad de hoofdstad was van een keizerrijk dat de helft van het huidige Birma omvatte. Werkelijk honderden van die bouwsels in het landschap waarvan de grotere nog dienst doen als boeddistische tempels en waarin zich grote gouden beelden bevinden die veel volk trekken. Vanmorgen regenden we flink nat. Niet erg want het hotel met droge kleren was maar 5 km weg. Vanmiddag opnieuw op pad en we hebben bijgeleerd: na ettelijke pagodes kijken, hebben we de fietsen nog geen 10 seconden bij het hotel gezet of het begint weer te plenzen. Gelukkig hebben ze hier voldoende bier en eten en komen er toeristen van allerlei pluimage waar wij ons over kunnen vermaken. Oh ja, in de regen kwam er vanmorgen een man op een brommer naast Thea rijden en vroeg waar ze die mooie poncho gekocht had. "At the Wibra in the Nederlands". Snapte ie niet...     vrijdag 7 november: In Bagan Het Gouden Paleis met mooie open gebouwen en een hele grote liggende Boeddha, is het bekijken meer dan waard en omdat Pluvius zich inhoudt vandaag en het niet zo heet is, kunnen we er lekker rondlopen. Soms moeten we, zoals vaker hier, poseren met Birmezen, want hoewel niet knap, zijn we toch iets bijzonders voor hen. Na een salade als lunch stoppen we bij een winkel en werkplaats waar vrouwen gelakte bamboe en teakhouten spulletjes maken. De zwarte grondlaag moet een jaar drogen en wordt daarna bewerkt. Leuke souvenirtjes? Op tijd terug in het hotel, lezen aan het zwembad, op tijd eten, dit verhaaltje schrijven en de fotokes erbij plakken. Morgen moet er weer serieus gefietst worden.     zaterdag 8 november: Van Bagan naar Popa 'De eerste 30 km vals plat en daarna heuvelachtig', staat er in de routebeschrijving. Klopt helemaal alleen in het heuvelachtige stuk zijn de heuvel-ops veel talrijker dan de heuvel-afs, lijkt het. Maar de zon verliest het gelukkig dik van de bewolking met 1 tegen 5 uur. In het vals-plat-stuk zien we veel palmen waar palmsuiker van gemaakt wordt. Een os drijft een pers aan en bustoeristen mogen om de beurt op de arm meedraaien, leuk toch? En er klimt een man een palmboom in om het kostbare vocht boven in de boom op te halen waarvan dan elke tourist mag proeven. Maar er worden ook mooie mandjes e.d. van palmbladeren gevlochten. In het heuvelachtige gebied roepen de kinderen maar twee Engels woorden: 'hello' of 'money'. Inderdaad, vanuit auto's en trucks wordt af en toe geld en ook snoep naar hen gegooid... In het dorp Popa huren we voor te veel geld een schamele bungalow, douchen we en rusten we uit,en gaan er 's avonds weer naar terug om wat te eten. Tijdens het eten kijken we met iedereen in het restaurant naar Premier League-voetbal, Arsenal-Liverpool .     zondag 9 november: Van Popa via Meiktila naar Thazi Vandaag volgen we de aanwijzing in de routebeschrijving om een groot stuk een truck te nemen vanaf Kyaukpadaung naar Meiktila. Na anderhalf uur fietsen, duim omhoog en spoedig zitten we op de vloer van de laadbak terwijl de fietsen tegen de cabine zijn gebonden. We hebben gezelschap van een vader en dochter die de hele rit meegaan en andere pasagiers die stukjes meereizen. En er stapt het laatste uur een huilende jonge vrouw in die door een slang is gebeten en naar het ziekenhuis moet. Na twee en een half uur hobbelen hebben we allebei een originele teakhouten kont. Een airco-touringcar is wellicht wat comfortabeler... De laatste 22 kilometers doen we weer op de fiets, grotendeels vlak met prachtige oude bomen. Helaas is het weer snoeiheet, goed weer voor een watermeloen. Maar laat ik wat vertellen over de zeer arme bevolking. De jonge vrouwen zijn prachtig slank en dragen een overslagrok evenals verreweg de meeste mannen. Ook op de brommer levert dat geen problemen op. Het verkeer rijdt rechts, sinds 2003, maar veel auto's, ook de nieuwe, hebben toch het stuur aan de rechterkant. Er wordt rustig gereden, heeft misschien te maken met het boeddhisme. In de dorpen zijn heel veel honden, die een slome indruk maken en die door niemand worden geslagen of weggejaagd.     maandag 10 november: Van Thazi naar Kalaw De mooiste maar ook de zwaarste etappe: 94 km met klimmen naar 1320m hoogte. Dat zien we ons niet doen, dus nemen we de trein. Om zes uur op het station, vertrek om zeven uur volgens dienstrooster, maar het wordt ruim acht uur voordat de gang erin wordt gezet. De fietsenworden in een goederenwagon gezet. Ongelooflijk wat de mensen allemmaal meesjouwen. De trein gaat zeer langzaam, piept en kreunt, stopt een keer of acht en helemaal gaar komen we om half drie in Kalaw. Even zoeken naar ons hotel en's avonds eten in een Nepalees restaurant.    dinsdag 11 november: In Kalaw Vanwege de racekak fietsen we vandaag niet. Kalaw is een levendig stadje, met twee grote pagodes en een grote markt. Genoeg te zien dus. We moeten denken aan Kathmandu waar het ook meestal aangenaam fris is en dat ook omgeven wordt door groene heuvels.     woensdag 12 november: Van Kalaw naar Nyaung Shwe aan het Inle-meer Niet al te moeilijk vandaag, de eerste 24 km heuvelachtig, dan twee lange afdalingen en dan een vlak stuk van 20 km. Het is een zacht glooiend landschap met weer veel tuinbouw. Echter, na ruim 30 km is bij mij het pijpje weer helemaal leeg. De lijnbus, met de fietsen weer op het dak, brengt ons ruim 20 km verder en de laatste 11 km zitten we in een driewielertruckje dat ons in een luxe park brengt, waar we twee nachten alvast boeken, in de hoop dat ik dan weer wat ben opgeknapt. In de luxe kamer eerst douchen en dan duik ik het bed in.    donderdag 13 november: In Nyaung Shwe aan het Inle-meer Het Inle-meer trekt veel toeristen die allemaal een boottocht willen maken. Vandaag hebben we gekeken hoe dat in zijn werk gaat. We brengen de halve dag al lezend door en gaan 's middags naar de mooiste pagode. Nee, ze zijn hier niet zo mooi en zo goed onderhouden als in Thailand. Het gezicht schilderen doen alle vrouwen, maar hier doen vooral de meisjes en jonge vrouwen om de wangen te beschermen tegen de zon. Ze gebruiken hiervoor tanaka, gemaakt uit hout meestal zacht roze of geel. De mannen kauwen op betelnoten en lopen continue het rode sap op straat te spugen. Als ze pas zo'n prop in de mond hebben gestopt, ziet het er niet uit, maar als ze de mond opendoen zie je vieze rode en zwarte tanden, helemaal geen gezicht.     vrijdag 14 november: In Nyaung Shwe aan het Inle-meer Vandaag een boottocht over het Inle-meer, dat ongeveer 60 km2 groot is. Prachtig weer en er varen tientallen bootjes, niet alleen met toeristen maar ook met de lokale bevolking w.o. veel monikken. De bootjes worden aangedreven door een klein dieselmotortje met een enorm vliegwiel en maken een vreselijk kabaal. Overal in het meer liggen eilanden waarop groente, meest tomaten groeien.Er staan ook paalwoningen met werkplaatsen waar sigaren en sieraden worden gemaakt maar ook echt grote tempels met krioelende gelovigen en bedelende monnikjes. Onze bootsman zet ons iedere keer op een andere plek af, waar we kunnen kijken en natuurlijk kopen. Bij de eerste keer weer aan boord gaan kantelde de boot te veel en duvelde ik het water in, met mijn camera onder mijn fleece vest. Gelukkig kon ik me vastgrijpen aan stuurboord en werd alleen een stukje van de lens nat. Zelf was ik vanaf mijn onderste ribben kletsnat. Tot mijn verbazing vliegen er bijna geen vogels, ik zag een twintig aalscholvers, een kleine kolonie witte ooievaars, een handjevol meeuwen en welgeteld twee futen. Er zijn wel wat kleine vissersbootjes waarin een visser behendig met een been een roeispaan bedient en zo, zeer langzaam varend, zijn net of fuik kan uitzetten of inhalen. Na vijf uur zijn we weer in Naung Shwe en zijn mijn kleren intussen droog.       zaterdag 15 november: In Nyaung Shwe aan het Inle-meer Omdat we morgen weer gaan fietsen, maken we vandaag de beentjes los met een wandeling naar een verrasende tempel in het buitengebied met een mooi groot boedddhabeeld. Terug in het dorp ontsnappen we even aan Azië in 'The French Touch' waar echte koffie wordt geschonken. En voor massage-liefhebbers: een Birmese-massage gaat er echt pittig aan toe, omdat ze heel veel met de voeten doen. Geen kik gegeven uiteraard, maar soms was ik echt op het randje.     zondag 16 november: Van Nyaung Shwe naar Pindaya Eindelijk weer op de fiets, maar niet de volle 92 km van de routebeschrijving. We fietsen de eerste 11 km tot aan de doorgaande weg en daar pakken we een open truckje dat ons 40 km verderop en omhoog moet helpen. Prima geregeld, fietsen bovenop en met een man of acht achterin, plaats genoeg. Halverwege moeten we echter overstappen op een andere truck van dezelfde maat. Maar die zit al propvol: manden met bagage bovenop met minstens 15 mensen en in de laadbak ongeveer 20 mensen op bankjes. Er kan hier altijd nog meer bij: de fietsen worden erop gehesen en twee man van de zitbank krijgen een upgrade naar het dak t.b.v. ons, de toeristen. Voor de eerste kilometers heb ik plek voor een bil. Dus blij dat er na 20 km mensen beginnen uit te stappen. Tegen taalven zitten we weer op de fiets voor de laatste 40 km. Heuvelachtig maar naarmate we verder rijden worden de heuvels minder en komen we in een mooi landschap met plekken waar de rijstoogst in volle gang is. Alles nog met de hand: de rijst ligt al gemaaid, wordt door vrouwen naar de dorsplek midden op de akker gebracht, gewand en daar ook in zakken gedaan. Over vieren belanden we in Pindaya, waar we een bungalow huren: ruime kamer met tweepersoonsbed met klamboe, douche (alleen koud water naar later bleek...). Ter afsluiting heerlijk gegeten, op terras aan het meer.     maandag 17 november: In Pindaya Omdat we een paar dagen overhouden en het hier lekker koel en niet te duur is, gaan we vanmorgen de grotten in. Sportief als we zijn, pakken we de trap naar boven, 489 treden. Boven weet je niet wat je ziet: een hele grote grot met allerlei zijgangen en echt helemaal vol met boeddahbeelden. Ik heb ze niet geteld maar het moeten er ruim 9000 zijn: klein en groot, mooi en lelijk, meestal glanzend goud maar ook in witte of grijze uitvoering. En toeristen, ook meer dan zat, die in alle mogelijke vehikels naar boven worden gesjouwd. Ook die in wit en grijs maar ook heel veel Birmees of aanverwant volk dat komt bidden en offeren. Tegen het middaguur tellen we de traptreden nog een keer na en beneden laat Thea zich ook eens beschilderen met tanaka door een lieve Birmese die ondertussen een babytje aan de borst zoogt, maar dat hadden we niet gezien. We fietsen terug naar het dorp aan het meer waar we van gebakken rijst met groente en een fles bier weer helemaal opknappen. Langs de weg staan hier reusachtige Banyan-bomen, eeuwenoud en zeer indrukwekkend. Lukt nog niet erg om er een mooie foto van te maken.      dinsdag 18 november: In Pindaya Pindaya is geen bijzonder dorp. Het heeft een klein meertje, meerdere pagodes en dan die ene grote grot, een pelgrimsoord en de grote trekpleister waar een groot aantal restaurants van kunnen bestaan en die werk verschaffen. Vanmiddag bekeken we een werkplaatsje waar geschept papier en die leuke parasols worden gemaakt. Parasols die je ook als parapluie kunt gebruiken en die ook van katoen worden gemaakt met mooie bloemmotieven. Internet is slechts zeer beperkt, alleen de iPad met zijn sterke antennes, weet er af en toe raad mee. Maar ftp-en met het notebookje, vergeet het maar. Morgen weer op de fiets, maar niet de volledige trip vanwege het zeer slechte wegdek.    woensdag 19 november: Van Pindaya naar Nwa Ngan Al weer een zware etappe vandaag, lang en flink heuvelachtig. Een lichte truck brengt ons die eerste 40 km naar Myin Twin, achteraf gezien al weer en wijs besluit. Zelf dus nog bijna 40 km trappen, geen metertje vlak door een mooi gebied. Langs de weg rijen statige eucalyptussen, boeren die de rijstoogst binnenhalen met mooie ossenwagens en een prachtige poel met een stuk of twintig buffels die liggen te genieten in de modder. En vrachtauto's vol met bloemkolen die een warme wolk roet in je gezicht blazen. Ruim vier uur later belanden we in een bungalow van het Shwe Hue Gue Gu Hotel, zonder internet maar wel een voortreffelijke douche en dat is ook wat waard.    donderdag 20 november: Van Nwa Ngan naar Kyaukse De steile heuvels, het slechte wegdek, we zijn het spuugzat: voor 50 USD liggen ze achter ons. We fietsen nu in de vallei op een vlakke weg met veel mooie grote bomen tussen de sinaasappels, bananen en de rubberbomen waarvan nog geen sap gewonnen wordt. En er lopen weer ossenkarren langs de weg: zo heerlijk rustig. Het hotel dat we op het oog hadden, kan ons niet herbergen, iets mis met de licentie begrijpen we. Op weg naar een volgend hotel staan we voor een kanaal waarvan de brug wordt gerepareerd, maar een behulpzame bromfietser rijdt voor ons uit en over een zandpad vinden we uiteindelijk ons hotel; alweer een bungalow.    vrijdag 21 november: Van Kyaukse naar Mandalay Een rustige dag vandaag, bijna helemaal vlak over ruim 70 km. Eerst nog wat geld tappen en dan verlaten we drukke hoofdweg. Op weg naar de oude stad Ava komen we eerst door een mooie koningslaan en stappen even af bij een dorpje waar een klein festival is en belanden dan weer tussen de rijstvelden. Er ligt een irrigatiesyteem met kanalen en slootjes en vlak voor een prachtig oud houten paleis rijden we tussen het water. We ontmoeten er ook het jonge stel uit Genève dat we al een paar dagen telkens zien. En ja, op deze laatste fietsdag wordt er toch nog een foto van ons beiden gemaakt! Met een klein pontje en natuurlijk veel leuk gehannes, varen we over een zijarm van de grote Ayeyarwady-rivier en komen langzamerhand terug in de grote stad. Wat een hitte, een herrie en een drukte: het lijkt of iereen op straat minstens honderd keer per uur moet toeteren. Maar het drukke verkeer plooit zich als vanzelf, geen korte lontjes en opgestoken middelvingers. Het hotel is dan opeens een oase van rust, met natte doekjes en frisse limonade. En de lieve Thaise manager heeft een kamer voor ons met een heerlijke douche, ook al zijn we een dag te vroeg. Het diner gebruiken we weer op straat met een stel fietsers, Sjaak en Tineke uit Veenwouden op mooie Koga's, dat overmorgen aan dezelfde tocht gaat beginnen.     zaterdag 22 november: In Mandalay Aan de overkant van de rivier ligt Mingun, een dorp met een oude pagode die de grootste van Birma had moeten worden. Een aardbeving midden negentiende eeuw gooide echter roet in het eten en ook de twee reusachtige beelden van leeuwen die over de rivier uitkeken verloren letterlijk hun kop. Wat er wel werd herbouwd en gerestaureerd, was een witte pagode, die elk jaar opnieuw wit geschilderd moet worden. Met een klein bootje voeren we er 's middags naar toe en tegen de avond weer terug naar Mandelay. Ruim op tijd om heerlijk Thais te gaan eten met Sjaak en Tineke.       zondag 23 november: In Mandalay Op gepaste wijze de zondag doorbrengen... Maar eerst nog maar eens een Birmese massage, want ik had vannacht echt last van mijn kuiten. Deze masseur wist nog veel meer spieren en spiertjes te vinden dan de vorige en ik was blij dat mijn nieuwe heup niet uit de kom was geschoten... Hij had mijn waarschuwing toch begrepen. Al fietsend belandden we in de dierentuin.Ook hier is een bezoek kennelijk een mooie familiegebeurtenis op zondag met opa en oma erbij. De beesten, tijgers, krokodillen, nijlpaarden en olifanten zitten in hele kleine betonnen bakken of zwaar getraliede hokken zich kapot te vervelen en seniel te worden. Er was ook een act van drie danseressen die elk een grote slang om hun nek hadden hangen. Om af te kicken bezochten we nog een pagode midden in de stad en hebben daarna ons weer eens zitten verbazen over alles wat er gebeurt op straat.     maandag 24 november: In Mandalay Laatste volle dag: we gaan de grote heuvel ten noorden van de stad op. Volgens de Lonely Planet betekent het ruim 240 m. omhoog klauteren, op blote voeten uiteraard. En veel pagodes onderweg met allemaal weer boeddha's en heel veel spiegeltjes. Zelfs een boeddha die opzij kijkt: nog nooit gezien! Op de terugweg genieten we van een heerlijke noedelsoep want je kunt hier ook overal eten en drinken. Terug in het hotel lezen en slapen we wat aan de rand van het zwembad en gaan voor de laatste keer in ons favoriete Thaise restaurant eten. Morgen inpakken en wegwezen: ook fijn...    dinsdag 25 en woensdag 26 november: Van Mandalay naar Geldrop Onze fietsdozen worden uit het depot van het hotel gehaald en met behulp van drie man personeel worden ze eerst gerepareerd en worden de fietsen erin gezet. Om half een rijdt de agent van Tour Mandalay voor die ons naar het vliegveld brengt. Goed geregeld allemaal. Geen tussenlanding in Yangon, rechtstreeks naar Singapore waar we weer vier uur mogen wachten en met de Skytrain naar een andere terminal moeten. Het vliegtuig naar Amsterdam is al in kerstsfeer met toefjes dennentakken en rode klokken tussen de ramen. Omdat maar ruim de helft van de plaatsen bezet zijn, kunnen we af en toe eens lekker anders gaan liggen. Chantal is weer op Schiphol met haar bus, buiten brr.. maar 4 graden, maar na 27 uur zijn we woensdag 26 november om 10 uur weer in de Schoutstraat. Gelukkig, Mieke heeft de verwarming vanmorgen al aangezet. Al met al weer een fijne fietsreis, door een nog niet erg ontwikkeld land met vriendelijke mensen.    |