2015: Met de bus door Turkije

vrijdag 13 maart 2015: heenreis Turkije: niet ver weg toch? Om half vier in de middag trekken we de deur achter ons dicht. Free Bird vliegt ons vanaf Schiphol naar Sabiha Gökcen, het tweede vliegveld van Istanbul in het Aziatische deel. Daar vangt onze gids, Ege, met bus en chauffeur ons op; zij blijven bij ons gedurende de hele trip. Nog 30 km naar het Ramada Hotel in het westelijk deel van de stad, weer terug in Europa dus. Na 10 uur reizen, om half twee, nee half drie is het hier, trekken we de deur van onze kamer open. Straks om 7 uur moeten we weer in de bus zitten...

zaterdag 14 maart 2015: Istanbul Hollands weertje vandaag. Eerst naar de Sultanameth moskee, de blauwe moskee uit de vijftiende eeuw, met zijn zes minaretten. Schoenen uit en Ege vertelt in prima nederlands, honderd uit over de bouw en de godsdienst. Alhoewel het erg druk is kunnen we hem vandaag goed verstaan want hij heeft een zender met microfoon en wij, 32 mensen, meest ouderen, hebben allemaal een klein kastje en een ´oortje´. De Hagia Sofia, is ook prachtig en met de verhalen van Ege erbij, is het veel indrukwekkender dan toen wij hier ook waren in 2004. Na de warme lunch is het Topkapi museum aan de beurt, een paleis met ruime tuinen en mooie bomen. Veel kamers met heel veel sieraden. Ook hier enorm druk en jawel, met regen en koude wind erbij. Geen boottocht met de groep, maar tijd om kleinzoon Dylan te zoeken die we onder de Galata brug hopen te ontmoeten. Jawel, heerlijk weerzien en hem te horen vertellen over zijn stage op school en het wonen met vijf jongens in een hotelapartement. Hij is met zijn klasgenoot Ted met de metro onder de Bosporus door, naar ons toegekomen. In de regen wandelen we naar het centrum, eten er wat en na een dikke hug en kussen voor oma gaan we met de metro terug. Na nog een half uur taxi zijn we terug in het hotel. Ja, grote stad, 15 miljoen inwoners.

zondag 15 maart 2015: naar Ankara Nog steeds Hollands weertje. Om 7 uur de bus in voor de 500 km naar de hoofdstad Ankara door het vrij vlakke land. Alleen snelweg, twee keer drie banen en erg weinig verkeer, dat schiet goed op. Eerst weer goed eten boven op een berg in een kasteel en daarna het museum van de de Anatolische beschavingen in. Heel veel mooie sieraden, prachtig aardewerk en beelden, kleitabletten met hierogliefen uit de tijd voordat de Egyptenaren er kwamen ruim 3000 jaar geleden. Vanwege een demonstratie op straat gaan we rechtstreeks naar het hotel Içkale in het hart van Ankara. Het plenst en het is koud. Prima buffet en vroeg het bed in. Morgen 'uitslapen' want pas om half acht de bus in...

maandag 16 maart 2015: naar Gürgüp in Cappadocië De zon schijnt! Helaas maar een paar uur. Vandaag rijden we zuidwaarts door een landbouwgebied met weinig bomen, rusten wat in een karavanserai, een herberg. Na de lunch in Göreme naar het openluchtmuseum met de holen in de bergwanden. Zeer indrukwekkend hoe de christenen rond 1100 in die tufsteen grotten groeven om in te wonen, maar ook kapellen uithakten die versierd werden met fresco's. We slapen nu twee nachten in Ürgüp.

dinsdag 17 maart 2015: In Cappadocië Nee, dat hadden we nog niet: een licht sneeuwbuitje als we de bus instappen. Allah heeft vannacht de toppen van de bergen met poedersuiker besprooid. Komt goed uit, want vandaag maken we een rondrit door de valleien rondom Ürgüp. Eerst bezoeken we een tapijtfabriek waar echt prachtige tapijten worden gemaakt, die ze heel erg graag willen verkopen. Zonder kleedje bekijken we daarna een ondergrondse schuilplaats met een heel stelsel van kamers en gangen. Die gangen kunnen afgesloten worden met platte, ronde stenen die op hun kant staan en zo voor de ingang kunnen worden gerold om de vijanden buiten te houden. Na de lunch rijden we naar twee valleien met de beroemde fallussymbolen en waar je de opbouw van de rotsen met verschillende kleuren gesteente kunt zien.

woensdag 18 maart 2015: in de balllonmand Ja, 't is vakantie, maar toch om vijf uur op, de zon schijnt nog niet. Vandaag ga ik in een ballon Cappadocië van boven bekijken en dat gaat hier alleen heel vroeg of op het eind van de dag. Mijn schatje blijft lekker liggen wanneer ik extra kleren aantrek omdat het echt koud is. Met een broodje en een bekertje koffie in de hand stappen we de grote mand in die 20 passagiers en twee piloten heeft. Wat een geluk: de zon komt op en het is bijna windstil. De wind bepaalt de richting, de piloot doet de hoogte en de draaïng gebeurt door kleppen open te zetten. De ballon zweeft, heel laag over de grond, omhoog als het moet voor een rotsblok of een boom. Een fascinerend gezicht als we hoger zijn: meer dan honderd kleurige ballonnen tegelijk in de lucht boven de prachtige rotsformaties met hun kleurige lagen. Alleen als de piloot gas geeft, is de stilte even weg. Na 63 minuten landen we precies op de aanhangwagen van de fourwheeldrive en krijgen we een glas kir en een vliegcertificaat. Terug naar het hotel: ontbijten en de bus in, want we rijden vandaag verder naar Antalya, zo'n 300 km naar het zuidwesten en over het Taurusgebergte. Onderweg bezoeken we in Konya het Mevlanamuseum, dat ooit de belangrijkste moskee was van de Derwischen. Prachtige moskee met zeer oude geschriften in kleine kamertjes. De zon is weg, het is bewolkt en boven, op 1800 m. regent het en ligt er flink sneeuw. We slapen in een het Lycus Beach Hotel, zo'n 70 km. van Antalya.

donderdag 19 maart 2015: in Antalya Antalya: dat is toch dat oord met aan het strand al die grote all-in-one resorts waar je na een week tonnetje rond vandaan komt? Ja, die zijn er ook, maar de binnenstad is een moderne stad met een kleine haven, kleine straatjes met allerlei winkeltjes, restaurantjes en kroegjes en de Hadrianuspoort uit de derde eeuw. Voordat we de stad in rijden, eerst een gedeeltelijk geretaureerd Romeins stadion in. Het is koud, maar droog en daarna moeten we een groot juweliersatelier in. Een goed nederlands sprekende verkoper praat ons bij over diamanten en goud waarna we in de prachtige toonzalen de meest luxe ringen, armbanden en colliers te zien krijgen met mooie stenen en diamanten. Per echtpaar worden we 'begeleid' door een perfect geklede verkoper. Enfin, om meerdere redenen is de erfenis voor de kinderen weer flink geslonken... Na de lunch een kledingatelier in. Eerst een modeshow met hele mooie jassen, maar daar willen we echt niets kopen en zijn we blij weer buiten kunnen komen zonder echt boos te worden op de agressieve verkoper. Onze gids Ege laat ons daarna de stad en de haven zien, we drinken op een terras een cappucino voordat de bus ons naar het hotel brengt. Hotel Ramada, ja zo'n knoepert van een hotel, alles marmer, voor ons op de achtste verdieping een apartement met twee slaapkamers, een suite en een badkamer. Na een heerlijk buffet begin ik om tien uur aan dit verhaaltje.

vrijdag 20 maart 2015: Terugreis Om zeven uur voor de laatste keer de bus in, afscheid van Ege en zijn Turkije. Een prima, wel drukke busreis, jammer van het slechte weer. Freebird en NS brengen on weer naar huis. De hyacinten en narcissen hebben op ons gewacht met bloeien.