| vrijdag 21 augustus Gisteren alles geregeld voor de moestuin, voor de tuinvereniging, voor Amnesty, voor 't LOGO-clubblad en met het KNMI afgesproken dat we minstens de eerste paar dagen goed fietsweer krijgen.    Óp naar Firenze (Florence) via Bregenz, Trento en Venézia: vai, vai, vai! Volgens afspraak: Prachtweer de hele dag. Na Heeze pakken we de LF7a op die ons door mooie bossen, langs een prachtige heide en door het boerenland van Someren Heide zuidwaarts voert. Gelukkig, in Nederweert is er koffie met een heerlijke tosti uit de pan. En ook een nieuwe fietsbroek omdat de broek die ik aan heb toch plaatselijk te doorzichtig is geworden, volgens Thea. In Roermond lessen we onze dorst en pakken we de fietsroute van Hans Reitsma op die ons helemaal naar Italië moet leiden. We hebben daarvoor een routeboekje op mijn stuurtas en Thea heeft de routes op haar Garmin-gps geladen en dat ding zit op haar stuur. Om vijf uur het eerste pilsje op een terras in Herkenbosch waar we een slaapplaats hebben besproken. Een huis voor ons alleen, via 'Vrienden van de Fiets' bij Creemers in het rustige dorp. Toch 65 km gefietst, niet slecht voor zo'n eerste dag.      |
| zaterdag 22 augustus 2015 Om 09:15u weer op de fiets, terug naar Vlodrop waar we de route weer oppakken en we niet merken waar we de Duitse grens overgaan. Even verderop fietsen we langs de Ruhr die we gedurende de dag zullen volgen en af en toe moeten oversteken op leuke bruggetjes. Meestal zijn het steenslagpaden die een beetje zwaarder fietsen dan asfalt maar het is een genot zo langs het water te fietsen. Langs Wassenberg, door Linnich en Jülich belanden we tegen vieren in Düren, waar we hopen een slaapplaats te vinden. Mooi niet dus, 'Alles besetzt' vanwege het CHIO in Aachen. Uiteindelijk betekent het dat we na de Turkse maaltijd nog 20 km verder moeten rijden, pas over achten in Füssenich in 'Haus Vogt' zijn. Gelukkig heeft de oude dame niet alleen pijn in de rug, maar ook een kamer met douche en nog een paar heerlijke Bittburgs voor ons!    |
| zondag 23 augustus 2015 Alweer zonnig weer vandaag en de windmolens hier in dit licht glooiende akkerlandschap draaien er lustig op los. Diezelfde wind hebben we echter de hele dag op kop, nicht so lustig also. Bij het prachtige kasteel in Miel met een 18-holes golf court, rusten we wat en daarna gaat het nog steeds langzaam verder omhoog tot vlakbij de Rijn, waar al het klimwerk wordt beloond met een heerlijke afdaling van een paar kilometer. En hoe klein is de wereld? We ontmoeten op het fietspad langs de Rijn Leo van Diepen en zijn vrouw, die op gehuurde e-bikes de omgeving verkennen en nu stroomafwaarts peddelen. Efkes buurten natuurlijk. Enkele kilometers verderop vinden we het genoeg en gaan we slapen in Haus Tanneck in Bad Breisig. Eerst nog wat eten maar als we teruglopen met fietsers Jos en Wilfried uit Nijmegen begint het zachtjes te regenen....      |
| maandag 24 augustus 2015 Ander weertje vandaag, fris en bewolkt en de wind hebben we ook vandaag weer de hele dag op kop. Valt niet mee er tegenin te rijden, want Thea heeft vandaag pap in de beentjes. Het fietspad langs de Rijn is niet altijd even glad en soms moeten we er even af, door tunneltjes die onder de spoorweg en de weg door gaan. Maar het zorgt wel voor mooie uitzichten op Andernach, Koblenz en Boppard. In Koblenz bij het imposante ruiterstandbeeld bij de Deutsches Eck waar de Moezel in de Rijn komt, is het een heel gepuzzel om de route te vinden. Af en toe even de jacks aan als het wat regent, maar zodra het droog is, zitten ze veel te warm. Aan het eind van de middag zijn we in St. Goar in 'Zur Loreley' dat goede douches, goed eten en prima bedden voor ons heeft. Oh ja, een foto maken van vólle bierglazen als je zo lang gefietst hebt, lukte vandaag niet...     |
| dinsdag 25 augustus 2015 Vesten aan want het is fris en de wind is gedraaid naar het westen. Prima, vandaag hebben we die daarom vaak in de rug. Na een paar kilometer komen we erachter dat Thea gister geen pap in de beentjes had maar dat de voorband heel langzaam leeg loopt... Onderweg dus verschillende keren pompen vandaag. De route brengt ons eerst lang de Loreley en dan kijken we even rond in Bacharach, een echt mooi stadje, dus met erg veel toeristen. Bij Bingen steken de we Nahe over en bij Ingelheim verlaten we de Rijn en snijden een bocht in de rivier af. Glooiende akkers vormen nu het decor met af en toe een stevig klimmetje en bijna geen enkele fietser. De Rijn zien we weer bij Nierstein en we volgen die tot ons pension in Guntersblum, waarwe logeren op een mooie oude boerderij.     |
| woensdag 26 augustus 2015 De zon schijnt, eerst nog fietsbandje wisselen, dan vesten aan en daar gaat ie weer, zuidwaarts. Met de zon is ook de zuidenwind teruggekeerd en de eerste kilometers rijden we tussen de druivenranken door, zover het oog reikt. Eerst een stuk langs de dijk, dan dwars door Worms en met een grote boog om Ludwigshafen heen naar Speyer, een van de weinige steden die niet plat gebombardeerd werd tijdens de oorlog. Bij de Dom, tussen heel veel toeristen, rusten we even uit. Al vlug daarna steken we de Rijn over en in het eerste dorp nadien, in Altlussheim, belanden we bij Erika die in haar pension een kamer met douche en een goede maaltijd voor ons heeft.     |
| donderdag 27 augustus 2015 Wederom mooi weer vandaag. Na het akkerland rijden we ruim 7 km door de bossen op lange rechte wegen naar Bruchsal en via Bretten naar Pforzheim. We merken dat we in het Schwarzwald komen: kilometers vals plat afgewisseld met stukjes van 5 tot 7 % maar soms ook 9 tot 11%. En dat is hard werken. In die grote stad Pforzheim is het best wat zoeken naar de route en valt het ons weer op hoeveel respect de automobilisten hier voor ons hebben. Rustig wachten totdat ze ons met een grote boog kunnen passeren en stoppen om ons over te laten steken. En als het uitkomt vragen ze natuurlijk waar we naar toe fietsen en soms waarom we niet op een e-bike rijden. Meestal lukte het ons de laatste dagen na een aantal telefoontjes of soms op de goede gok een goedkope slaapplaats te vinden, maar vandaag fietsen we op een 70km-weg die zich langs de rivier de Würm wurmt met alleen maar bos aan beide zijden van de weg. Geen dorpjes met pensionnetjes of i.d. en we zijn moe, dus belanden we in Hotel Häckermühle in Tiefenbronn, een duur hotel met restaurant 'Aanbevolen door Michelin'. Moet gezegd: heerlijk bed en echt heerlijk gegeten!     |
| vrijdag 28 augustus 2015 Het wordt een saai verhaal: weer mooi weer vandaag. Na Weil der Stadt rijden we langs Sindelfingen en belanden we in Naturpark Schönbuch waar we zelf het grote hek moeten openen. Heerlijk hier: over 7 km alleen maar naar beneden op een mooi asfaltpad in de koelte tussen de bomen. Hek dicht en al snel zijn we in Tübingen, de oude universiteitsstad met leuke straatjes en veel volk op straat. Er wordt hard gewerkt aan de brug over de Neckar, dus moeten we even wandelen. Als we ruim 12 km verderop een hotel met terras zien, vinden we dat we voor vandaag genoeg gefietst en een pilske verdiend hebben. Hotel Nehrener Hof in Nehren heeft niet alleen bier maar ook eten en een kamer voor ons, fijn toch?      |
| zaterdag 29 augustus 2015 Een goed begin met een beetje mist, maar we moeten direct op de pedalen want eerst 4 km 3 tot 5%, daarna nog 2 km 4 tot 7% omhoog terwijl auto's langsrazen en gebruinde wielrenners op hun lichte fietskes net doen alsof het zachtjes omhoog gaat. En wij maar stoempen op het kleinste verzet om die fiets met bagage van bijna 30kg omhoog te krijgen. Maar we redden het! Daarna is het weer genieten op de fietspaden tussen de boomgaarden en akkers en door koele dennenbossen met soms een hellingkje tot 9%. In Sigmaringen staat het prachtige slot hoog op de berg al eeuwen op ons te wachten en steken we de Donau over. Omdat die Donau niet zo blauw is als er altijd over gezongen wordt, fietsen we er niet zo lang langs, buigen naar het zuiden af en genieten we 20 km verderop in Schwãblischhausen van het heerlijke Hirsch Weizenbier bij Isabelle in haar Landgasthof zum Sternen. En lekker koken kan ze ook.      |
| zondag 30 augustus 2015 Grüss Gott, wij zijn in Oostenrijk, minstens 500m! Een hete dag vandaag metin het begin nog wat klimmetjes maar daarna bijna alleen maar afdalen tussen de fruit- en dennebomen en tenslotte de rijen hop. Bij het Bodenmeer is het een toeristenkermis van jewelste met camping- en botenvolk en ouderen op e-bikes. Die laatsten zijn minstens zo gevaarlijk als bij ons. Op het eind van de dag, na wat gestress omdat we geen slaaapplaats kunnen vinden, gaan we ongemerkt de Oostenrijks-Duitse grens over. We schieten een paadje in en vinden aan het eind van dat pad, langs een redelijk drukke weg in Lochau Pension Wachter waar we kunnen slapen en dus direct een heerlijk glas bier drinken en daarna ook echt Oostenrijks eten. Helaas is de internetverbinding niet in staat ook maar iets kleins zoals deze tekst te versturen.      |
| maandag 31 augustus 2015 Nooit geweten dat je in Oostenrijk ook kilometerslang op een vlakke weg kunt fietsen, maar als je langs de Rijn op de dijk blijft, dan is dat wel zo.Af en toe is het wel zoeken, maar via het Zwitserse Lustenau komen we in Feldkirch, waar we dwars door het mooie centrum fietsen en dan de Rijn weer oppikken. Al vroeg op de daghadden we een kamer besproken in Bludenz, niet wetende dat we vanuit het centrum nog een heel lang en steil stuk moesten klimmen om bij de fam. Konzett, een veel ouder echtpaar, te geraken.We besluiten de dag bij een goed Italiaans restaurant vlakbij. Ook hier helemaal geen internet beschikbaar. Door een foutje van mij, hieronder alleen foto's vanaf het balkon en de salade die we kregen voor de risotto.     |
| dinsdag 1 september 2015 Omdat er aan de Arlbergtunnel gewerkt wordt en die daarom 'gesperrt ist', gaat al het verkeer over de pas die wij normaal ook zouden nemen. Daarom wordt de fietsers aangeraden de trein te nemen naar St. Ankton am Arlberg en vandaar weer verder te fietsen. Goed idee, dus wachten we tot ruim 11 uur op het station van Bludenz voordat de trein vertrekt. Thea leest op haar iPad en ik kijk naar het rangeren van de wagons. De trein is ruim en ziet er pico bello uit en ook de stations, drie stuks, zijn modern en strak. Een uurtje later zitten we weer op de fiets. Geen last van de warmte want het gaat alsmaar naar beneden tot in Landeck, waar de route de Inn volgt en we weer langzaam gaan klimmen naar de Reschenpass. De lucht betrekt al meer en meer vanaf het middaguur en omdat er regen op komst is, stoppen we in Tösens bij Gästehaus Stefania. Tegenover de kerk laten we ons het eten goed smaken en een Veltliner smaakt daar goed bij.     |
| woensdag 2 september 2015 Zoals gisteren voorspeld regent 't en nemen we de bus naar Nauders vlak voor de Reschenpass. De bus heeft achterop een rek waaraan zes fietsen aan het voorwiel kunnen hangen. De chauffeur doet dat even voor ons. De weg gaat goed omhoog en het begint steeds harder te regenen. In Nauders is het koud en plenst het nog steeds, dus pakken we daar ook de bus die ons over de pas naar Mals in Italië brengt. Het is even droog, maar voordat we een half uurtje hebben gefietst, begint het weer zachtjes te regenen. Regenjacks en rainmates aan en over prima fietspaden volgen we de rivier de Adige die met ons mee naar beneden gaat. Soms fietsen we door het bos, maar meestal worden we omringd door appelbomen waar heel veel appels aan hangen. Als het echt begint te plenzen, schuilen we in een prima restaurant met veel andere fietsers tot het weer droog is. Ons fietspad, nat en soms wel onverhard, gaat nog steeds lekker naar beneden en tegen vijven stoppen we vlak voor Merano in Algund/Lagondo. Het bier en de tagliatele al funghi smaken goed, maar de internetverbinding is 'naatje pet'. Lieve lezers, dat is ook de reden dat er soms dagenlang geen update van dit blog verschijnt.      |
| donderdag 3 september 2015 We hebben wat moeite om de route weer op te pikken aan de overkant van het water,maar uiteindelijk volgen we weer de rivier. Het is droog maar tamelijk fris, dus als je na een stevig klimmetje weer afdaalt, verlang je naar een windjack. Al vlug fietsen we door Merano, gaan met een grote boog om Bolzano heen en we stoppen na ruim 90 km vlak voor Trento in het centrum van Lavis bij een hotel. De route gaat bijna alleen over goede vrijliggende fietspaden en als we niet op de dijk van de Adige rijden, zien we net als gisteren, alleen maar appelbomen links en rechts die vol hangen met appels. Na de douche in het hotel, eten we op het terras aan het pleintje en genieten van alles wat er gebeurt en voorbijkomt. De glanzende dikke Alfa Romeo en de 'dikbil'-Mercedes worden gevolgd door de boer op zijn traktor met platte wagen, oma in haar oude Fiat Punto en de pizzakoerier op zijn knetterende brommer. En als het verkeer moet wachten voor de jongen die evensigaretten moet kopen, dan wacht het gewoon, want "Buena sera", iedereen kent iedereen.      |
|
