2015: Op de fiets naar Italia

vrijdag 21 augustus
Gisteren alles geregeld voor de moestuin, voor de tuinvereniging, voor Amnesty, voor 't LOGO-clubblad en met het KNMI afgesproken dat we minstens de eerste paar dagen goed fietsweer krijgen.






Óp naar Firenze (Florence) via Bregenz, Trento en Venézia: vai, vai, vai!
Volgens afspraak: Prachtweer de hele dag. Na Heeze pakken we de LF7a op die ons door mooie bossen, langs een prachtige heide en door het boerenland van Someren Heide zuidwaarts voert. Gelukkig, in Nederweert is er koffie met een heerlijke tosti uit de pan. En ook een nieuwe fietsbroek omdat de broek die ik aan heb toch plaatselijk te doorzichtig is geworden, volgens Thea.
In Roermond lessen we onze dorst en pakken we de fietsroute van Hans Reitsma op die ons helemaal naar Italië moet leiden. We hebben daarvoor een routeboekje op mijn stuurtas en Thea heeft de routes op haar Garmin-gps geladen en dat ding zit op haar stuur. Om vijf uur het eerste pilsje op een terras in Herkenbosch waar we een slaapplaats hebben besproken. Een huis voor ons alleen, via 'Vrienden van de Fiets' bij Creemers in het rustige dorp. Toch 65 km gefietst, niet slecht voor zo'n eerste dag.






zaterdag 22 augustus 2015
Om 09:15u weer op de fiets, terug naar Vlodrop waar we de route weer oppakken en we niet merken waar we de Duitse grens overgaan. Even verderop fietsen we langs de Ruhr die we gedurende de dag zullen volgen en af en toe moeten oversteken op leuke bruggetjes. Meestal zijn het steenslagpaden die een beetje zwaarder fietsen dan asfalt maar het is een genot zo langs het water te fietsen. Langs Wassenberg, door Linnich en Jülich belanden we tegen vieren in Düren, waar we hopen een slaapplaats te vinden. Mooi niet dus, 'Alles besetzt' vanwege het CHIO in Aachen. Uiteindelijk betekent het dat we na de Turkse maaltijd nog 20 km verder moeten rijden, pas over achten in Füssenich in 'Haus Vogt' zijn. Gelukkig heeft de oude dame niet alleen pijn in de rug, maar ook een kamer met douche en nog een paar heerlijke Bittburgs voor ons!




zondag 23 augustus 2015
Alweer zonnig weer vandaag en de windmolens hier in dit licht glooiende akkerlandschap draaien er lustig op los. Diezelfde wind hebben we echter de hele dag op kop, nicht so lustig also. Bij het prachtige kasteel in Miel met een 18-holes golf court, rusten we wat en daarna gaat het nog steeds langzaam verder omhoog tot vlakbij de Rijn, waar al het klimwerk wordt beloond met een heerlijke afdaling van een paar kilometer.
En hoe klein is de wereld? We ontmoeten op het fietspad langs de Rijn Leo van Diepen en zijn vrouw, die op gehuurde e-bikes de omgeving verkennen en nu stroomafwaarts peddelen. Efkes buurten natuurlijk. Enkele kilometers verderop vinden we het genoeg en gaan we slapen in Haus Tanneck in Bad Breisig. Eerst nog wat eten maar als we teruglopen met fietsers Jos en Wilfried uit Nijmegen begint het zachtjes te regenen....











maandag 24 augustus 2015
Ander weertje vandaag, fris en bewolkt en de wind hebben we ook vandaag weer de hele dag op kop. Valt niet mee er tegenin te rijden, want Thea heeft vandaag pap in de beentjes. Het fietspad langs de Rijn is niet altijd even glad en soms moeten we er even af, door tunneltjes die onder de spoorweg en de weg door gaan. Maar het zorgt wel voor mooie uitzichten op Andernach, Koblenz en Boppard.
In Koblenz bij het imposante ruiterstandbeeld bij de Deutsches Eck waar de Moezel in de Rijn komt, is het een heel gepuzzel om de route te vinden. Af en toe even de jacks aan als het wat regent, maar zodra het droog is, zitten ze veel te warm.
Aan het eind van de middag zijn we in St. Goar in 'Zur Loreley' dat goede douches, goed eten en prima bedden voor ons heeft. Oh ja, een foto maken van vólle bierglazen als je zo lang gefietst hebt, lukte vandaag niet...









dinsdag 25 augustus 2015
Vesten aan want het is fris en de wind is gedraaid naar het westen. Prima, vandaag hebben we die daarom vaak in de rug. Na een paar kilometer komen we erachter dat Thea gister geen pap in de beentjes had maar dat de voorband heel langzaam leeg loopt... Onderweg dus verschillende keren pompen vandaag.
De route brengt ons eerst lang de Loreley en dan kijken we even rond in Bacharach, een echt mooi stadje, dus met erg veel toeristen. Bij Bingen steken de we Nahe over en bij Ingelheim verlaten we de Rijn en snijden een bocht in de rivier af.
Glooiende akkers vormen nu het decor met af en toe een stevig klimmetje en bijna geen enkele fietser. De Rijn zien we weer bij Nierstein en we volgen die tot ons pension in Guntersblum, waarwe logeren op een mooie oude boerderij.









woensdag 26 augustus 2015
De zon schijnt, eerst nog fietsbandje wisselen, dan vesten aan en daar gaat ie weer, zuidwaarts. Met de zon is ook de zuidenwind teruggekeerd en de eerste kilometers rijden we tussen de druivenranken door, zover het oog reikt. Eerst een stuk langs de dijk, dan dwars door Worms en met een grote boog om Ludwigshafen heen naar Speyer, een van de weinige steden die niet plat gebombardeerd werd tijdens de oorlog. Bij de Dom, tussen heel veel toeristen, rusten we even uit. Al vlug daarna steken we de Rijn over en in het eerste dorp nadien, in Altlussheim, belanden we bij Erika die in haar pension een kamer met douche en een goede maaltijd voor ons heeft.







donderdag 27 augustus 2015
Wederom mooi weer vandaag. Na het akkerland rijden we ruim 7 km door de bossen op lange rechte wegen naar Bruchsal en via Bretten naar Pforzheim. We merken dat we in het Schwarzwald komen: kilometers vals plat afgewisseld met stukjes van 5 tot 7 % maar soms ook 9 tot 11%. En dat is hard werken.
In die grote stad Pforzheim is het best wat zoeken naar de route en valt het ons weer op hoeveel respect de automobilisten hier voor ons hebben. Rustig wachten totdat ze ons met een grote boog kunnen passeren en stoppen om ons over te laten steken. En als het uitkomt vragen ze natuurlijk waar we naar toe fietsen en soms waarom we niet op een e-bike rijden.
Meestal lukte het ons de laatste dagen na een aantal telefoontjes of soms op de goede gok een goedkope slaapplaats te vinden, maar vandaag fietsen we op een 70km-weg die zich langs de rivier de Würm wurmt met alleen maar bos aan beide zijden van de weg. Geen dorpjes met pensionnetjes of i.d. en we zijn moe, dus belanden we in Hotel Häckermühle in Tiefenbronn, een duur hotel met restaurant 'Aanbevolen door Michelin'. Moet gezegd: heerlijk bed en echt heerlijk gegeten!







vrijdag 28 augustus 2015
Het wordt een saai verhaal: weer mooi weer vandaag. Na Weil der Stadt rijden we langs Sindelfingen en belanden we in Naturpark Schönbuch waar we zelf het grote hek moeten openen. Heerlijk hier: over 7 km alleen maar naar beneden op een mooi asfaltpad in de koelte tussen de bomen. Hek dicht en al snel zijn we in Tübingen, de oude universiteitsstad met leuke straatjes en veel volk op straat. Er wordt hard gewerkt aan de brug over de Neckar, dus moeten we even wandelen. Als we ruim 12 km verderop een hotel met terras zien, vinden we dat we voor vandaag genoeg gefietst en een pilske verdiend hebben. Hotel Nehrener Hof in Nehren heeft niet alleen bier maar ook eten en een kamer voor ons, fijn toch?









zaterdag 29 augustus 2015
Een goed begin met een beetje mist, maar we moeten direct op de pedalen want eerst 4 km 3 tot 5%, daarna nog 2 km 4 tot 7% omhoog terwijl auto's langsrazen en gebruinde wielrenners op hun lichte fietskes net doen alsof het zachtjes omhoog gaat. En wij maar stoempen op het kleinste verzet om die fiets met bagage van bijna 30kg omhoog te krijgen. Maar we redden het! Daarna is het weer genieten op de fietspaden tussen de boomgaarden en akkers en door koele dennenbossen met soms een hellingkje tot 9%.
In Sigmaringen staat het prachtige slot hoog op de berg al eeuwen op ons te wachten en steken we de Donau over. Omdat die Donau niet zo blauw is als er altijd over gezongen wordt, fietsen we er niet zo lang langs, buigen naar het zuiden af en genieten we 20 km verderop in Schwãblischhausen van het heerlijke Hirsch Weizenbier bij Isabelle in haar Landgasthof zum Sternen. En lekker koken kan ze ook.









zondag 30 augustus 2015
Grüss Gott, wij zijn in Oostenrijk, minstens 500m! Een hete dag vandaag metin het begin nog wat klimmetjes maar daarna bijna alleen maar afdalen tussen de fruit- en dennebomen en tenslotte de rijen hop. Bij het Bodenmeer is het een toeristenkermis van jewelste met camping- en botenvolk en ouderen op e-bikes. Die laatsten zijn minstens zo gevaarlijk als bij ons.
Op het eind van de dag, na wat gestress omdat we geen slaaapplaats kunnen vinden, gaan we ongemerkt de Oostenrijks-Duitse grens over. We schieten een paadje in en vinden aan het eind van dat pad, langs een redelijk drukke weg in Lochau Pension Wachter waar we kunnen slapen en dus direct een heerlijk glas bier drinken en daarna ook echt Oostenrijks eten. Helaas is de internetverbinding niet in staat ook maar iets kleins zoals deze tekst te versturen.









maandag 31 augustus 2015
Nooit geweten dat je in Oostenrijk ook kilometerslang op een vlakke weg kunt fietsen, maar als je langs de Rijn op de dijk blijft, dan is dat wel zo.Af en toe is het wel zoeken, maar via het Zwitserse Lustenau komen we in Feldkirch, waar we dwars door het mooie centrum fietsen en dan de Rijn weer oppikken. Al vroeg op de daghadden we een kamer besproken in Bludenz, niet wetende dat we vanuit het centrum nog een heel lang en steil stuk moesten klimmen om bij de fam. Konzett, een veel ouder echtpaar, te geraken.We besluiten de dag bij een goed Italiaans restaurant vlakbij.
Ook hier helemaal geen internet beschikbaar. Door een foutje van mij, hieronder alleen foto's vanaf het balkon en de salade die we kregen voor de risotto.







dinsdag 1 september 2015
Omdat er aan de Arlbergtunnel gewerkt wordt en die daarom 'gesperrt ist', gaat al het verkeer over de pas die wij normaal ook zouden nemen. Daarom wordt de fietsers aangeraden de trein te nemen naar St. Ankton am Arlberg en vandaar weer verder te fietsen. Goed idee, dus wachten we tot ruim 11 uur op het station van Bludenz voordat de trein vertrekt. Thea leest op haar iPad en ik kijk naar het rangeren van de wagons. De trein is ruim en ziet er pico bello uit en ook de stations, drie stuks, zijn modern en strak. Een uurtje later zitten we weer op de fiets. Geen last van de warmte want het gaat alsmaar naar beneden tot in Landeck, waar de route de Inn volgt en we weer langzaam gaan klimmen naar de Reschenpass. De lucht betrekt al meer en meer vanaf het middaguur en omdat er regen op komst is, stoppen we in Tösens bij Gästehaus Stefania. Tegenover de kerk laten we ons het eten goed smaken en een Veltliner smaakt daar goed bij.









woensdag 2 september 2015
Zoals gisteren voorspeld regent 't en nemen we de bus naar Nauders vlak voor de Reschenpass. De bus heeft achterop een rek waaraan zes fietsen aan het voorwiel kunnen hangen. De chauffeur doet dat even voor ons. De weg gaat goed omhoog en het begint steeds harder te regenen. In Nauders is het koud en plenst het nog steeds, dus pakken we daar ook de bus die ons over de pas naar Mals in Italië brengt. Het is even droog, maar voordat we een half uurtje hebben gefietst, begint het weer zachtjes te regenen. Regenjacks en rainmates aan en over prima fietspaden volgen we de rivier de Adige die met ons mee naar beneden gaat. Soms fietsen we door het bos, maar meestal worden we omringd door appelbomen waar heel veel appels aan hangen. Als het echt begint te plenzen, schuilen we in een prima restaurant met veel andere fietsers tot het weer droog is. Ons fietspad, nat en soms wel onverhard, gaat nog steeds lekker naar beneden en tegen vijven stoppen we vlak voor Merano in Algund/Lagondo. Het bier en de tagliatele al funghi smaken goed, maar de internetverbinding is 'naatje pet'. Lieve lezers, dat is ook de reden dat er soms dagenlang geen update van dit blog verschijnt.











donderdag 3 september 2015
We hebben wat moeite om de route weer op te pikken aan de overkant van het water,maar uiteindelijk volgen we weer de rivier. Het is droog maar tamelijk fris, dus als je na een stevig klimmetje weer afdaalt, verlang je naar een windjack. Al vlug fietsen we door Merano, gaan met een grote boog om Bolzano heen en we stoppen na ruim 90 km vlak voor Trento in het centrum van Lavis bij een hotel. De route gaat bijna alleen over goede vrijliggende fietspaden en als we niet op de dijk van de Adige rijden, zien we net als gisteren, alleen maar appelbomen links en rechts die vol hangen met appels.
Na de douche in het hotel, eten we op het terras aan het pleintje en genieten van alles wat er gebeurt en voorbijkomt. De glanzende dikke Alfa Romeo en de 'dikbil'-Mercedes worden gevolgd door de boer op zijn traktor met platte wagen, oma in haar oude Fiat Punto en de pizzakoerier op zijn knetterende brommer. En als het verkeer moet wachten voor de jongen die evensigaretten moet kopen, dan wacht het gewoon, want "Buena sera", iedereen kent iedereen.











vrijdag 4 september 2015
Thea slaapt uit (tot 8u15!) en als we beneden komen is het op het plein al een drukte van belang en zit het terras al vol met koffiedrinkers. Heerlijk weer vandaag en omdat we dwars door het historisch centrum van Trento moeten, bekijken we ook de oude basiliek. Om in het volgende dal in de richting van Venézia te komen, hebben we heel wat steile klimmetjes te overwinnen, maar daarna volgen we de rivier de Brenta en gaat het lekker naar beneden in een streek met een appeldichtheid van 30% t.o.v. gisteren. Soms zijn er overdekte aardbeien (doordragende soorten) op plukhoogte, maar we zien ook veel druiven, meestal blauwe. De Ciclopista del Valsugana is een prima vrijliggend fietspad dat we volgen totdat we uiteindelijk in Primolano bij Matteo en Luisa in hun Locanda Italia landen. 't Is een dorp van niks, waar we heerlijk eten en prima zullen slapen in een mooi, gemoderniseerd oud huis. Morgen de Po-vlakte in, op naar Venezia.









zaterdag 5 september 2015
Wat jammer nou, het regent. Dus wachten we tot ruim elf uur voordat we weer op de fiets zitten en het Ciclopista aan de overkant van de Brenta weer oppakken. Het gaat nog steeds naar beneden tot in Bassano del Grappa, ook weer een leuke oude stad waar net een aantal bruidsparen zich op de houten brug laten zien, omringd door familieleden in hun meest fraaie uitdossing. Dan zie ook wat een mooi volk het is.
Buiten de stad rijden we door een bijna Hollands landschap, geen bergen meer, alleen vlakke akkers met mais, bieten en fruitbomen. De huizen zien er echter anders uit als bij ons en de temperatuur is prima, ruim boven de 20°. Wel dreigt er steeds een flinke bui, maar het blijft bij dreigen. Na een stadje met een fors hoge, gave stadsmuur dat niet voor niets Citadelle heet, stoppen we uiteindelijk in Piazolla sul Brenta, waarvoor we wel een paar kilometer van de route af moeten. Het stadje heeft een prachtig groot landhuis met zijvleugels en een heel groot halfrond plein met arcaden. We slapen in Locanda Mantegna, nadat we onder de arcaden aan het plein hebben gegegeten.











zondag 6 september 2015
Strakblauwe lucht vandaag weer, om 9 uur op de fiets, we houden nog een uurtje de fleecevesten aan. We rijden met een grote boog om Padua heen, langs oude, écht grote landhuizen. Kennelijk hebben de rijken van nu uit die stad ook het platteland ontdekt, want er staan opvallend veel nieuwe moderne landhuizen tussen de oude boerderijen. Nog altijd vlak akkerland met mais en sojabonen die lekker groeien op de lichte kleigrond. De route slingert door dorpen als Campo Sant Martino, Cavino, Rettore, Codiverno, Perago, Vigonza, Paluello, Mira, Oriago: al die namen, het lijkt wel een gedicht. Toch? Muziekje van Ludovico Einaudi erbij...
De laatste 20 kilometers naar zee is de Brenta gekanaliseerd en vroeg in de middag zijn we op camping Serenissima die tegen Venézia aan ligt. We huren er een stacaravan voor twee nachten. Morgen met de bus naar de stad van de profeet Marcus, de kanalen en de gondola's.









maandag 7 september 2015
Raar, vandaag geen fietskleren aan. We nemen de bus die ons in een halfuurtje naar Venézia op het busstation Piazzella Roma brengt. Daar vandaan kun je met waterbussen de stad en andere eilandjes bezoeken. We nemen de meest bekende lijn (met een oude boot waarvan je de tandwielen tekeer hoort gaan bij het schakelen) die door het Canal Grande vaart en stappen bij halte San Marco uit. Wat een massa mensen op die brede kade. Ook op het plein bij de basiliek zijn veel toeristen op de been. We dwalen wat door kleine steegjes en over pittoreske bruggetjes, eten en drinken wat en als we weer terug zijn op het plein bij de San Marco neem ik even de lift naar de top van de Campanule-toren. Mooi uitzicht bij dit heldere weer, veel foto's dus.
Moe van de mooie winkels en de drukte nemen we de waterbus terug naar Piazella Roma en de gewone bus naar de camping. Een bord spaghetti met sla, ijs en profiterolles en espresso lungo gaat er prima in.











dinsdag 8 september 2015
Om negen uur zitten we weer op de fiets en in het vlakke land met een beetje rugwind vliegen de kilometertjes onder onze bandjes door. In Cavárzere,na bijna 50 km, eten we een paar heerlijke panini's en voort gaat ie weer. Op de akkers soms al iets anders dan soja en mais, maar telen onder glas of plastic doen zehier nauwelijks. Na 1367 km gaat de laatste 'Bol van Jol' naar binnen. Even na vieren rijden we langs de Po, hoog op de dijk met de wind écht in de rug en tegen vijven stoppen we in Crespino bij Agricultura Principe Pio. Een prachtig verbouwde boerderij met dito gastenkamer, maar eten kunnen we er niet. De baas legt ons in vloeiend Italiaans uit waar we goed kunnen eten vanavond en dat is nooit een straf hier in dit land.







woensdag 9 september 2015
Nog steeds goed weer en op de dijk langs de Po waait de wind ook de goede kant op. We moeten ons wel een paar keer langs hekken wurmen omdat de dijk gerepareerd wordt, steken daarna de rivier over en komen dan in Ferrara, de stad die nog geheel ommuurd is. Volgens ons routeboekje de meest fietsvriendelijke stad van dit land en dat geloven we graag. Een enorm groot kasteel, Castello Estense markeert de stad en ook de mooie witte Dom er tegenover wordt omgeven door fietsers en wandelaars. We fietsen buiten de stadsmuur weer het vlakke land in waar we nu ook flinke boomgaarden met peren- en kweeperenbomen zien. Ruim 15 km voor Bologna gaan we slapen in Búdrio in Hotel Francesco, een voormalig klooster, dat keurig opgeknapt is.











donderdag 10 september 2015
Een-en-twintigste-dag vandaag; 't lijkt of we al een eeuwigheid onderweg zijn. We gaan vandaag vanuit het oosten onder Bologna door. Vooraf al geen zin om 12 km van de route af te gaan en ook weer 12 km terug te moeten rijden om die prachtige binnenstad te bekijken, met de uitlopers van de Appenijnen nog voor de banden. En nadat we drie keer de autostrada naar Bologna hebben gekruist met drie rijen files erop, is de zin om die stad in te gaan helemaal over. Eerst nog een handvol kilometertjes vlak maar dan begint de klim naar de pas van 968 m hoog. Ideaal werk voor motorrijders die soms in bosjes maar meestal alleen voorbij komen vliegen, een enkeling in een scherpe bocht met het leer over het asfalt. Iedereen zijn meug: wij zijn blij als we op het kleinste verzet ons staande houden met 6km/u als de weg over een paar honderd meters met 10% omhoog gaat en als de weg bij het naarbenendengaan niet al te veel gaten en kuilen vertoont. Soms genieten we ook gewoon even van het uitzicht. Na de Passo di Raticosa wacht ons nog de Passo della Futa maar voordat we ook die hebben overwonnen, vinden we een een mooie B&B langs de weg in Covigliáio. En als de gastvrouw ook nog een heerlijk koud biertje voor ons heeft en daarna een heerlijke maaltijd voor ons maakt, zijn we voor de zoveelste keer deze trip erg gelukkig.









vrijdag 11 september 2015
't Is fris als je op bijna 1000m hoogte op de fiets stapt, Nog één pas, de Passo del Futa en dan naar beneden naar Firenze... Mooi niet, want er zit o.a. nog een stuk in van 5 km met een stijging van 5 tot 8%. Maar het wordt nu toch écht Toscane met lanen van cypressen en olijfgaarden en als we verder naar beneden zakken gaan de fleecevesten uit. In Torre del Buiano stappen we af voor een heerlijke panini en dalen verder naar Firenze. In de stad kun je prima fietsen en is het even zoeken en vragen hoe we bij de Dom kunnen komen, maar het lukt. Dit is het eindpunt van onze fietsreis, dus een lieve Canadese maakt een foto van ons voor de Dom. Het is hier ook druk met toeristen maar het voelt anders dan in Venézia, meer ontspannen, gemoedelijker. Komt misschien omdat we hier met de fiets het centrum inrijden en in Venézia met de bus arriveerden. Straks gaan we slapen in hotel Palazzo Benci maar eerst natuurlijk lekker eten in een straatje achteraf.









zaterdag 12 september 2015
Gisteren op het plein voor de Dom, hadden we beiden zoiets van: 't is prima zo, genoeg gefietst, we gaan naar huis. Geen leuke ritjes naar Agricultura La Vialla of naar zee. Dus vanmorgen eerst tickets bestellen bij Ryanair, een hoop gedoe, maar na ruim een uur lukt het toch. Koffie drinken op een terras, naar het station in Firenze fietsen en daar op de trein naar Pisa. In de drukke stationshal is het lang wachten voor het loket maar uiteindelijk toch de tickets in handen. De treinreis duurt precies een uur. In ons hotel in Pisa, vlak bij het station, laten we de fietsen achter die volgende week door Soetens worden opgehaald. Ook het inchecken bij Ryanair verloopt allerminst vlekkeloos en lukt pas nadat onze gastvrouw het via de Italiaanse site van de vliegmaatschappij probeerde.
In de middag gaan we natuurlijk naar die beroemde scheve toren en de wandeling door de straten van de stad is ook leuk. En die toren staat écht flink uit het lood. Ook hier natuurlijk veel toeristen op de been maar de sfeer is erg ontspannen. We kopen nog wat cadeautjes en eten nog maar eens heel lekker buiten op straat, voordat we alles gaan inpakken voor morgen.









zondag 13 september 2015
Ryanair -beter in vliegen dan in websites bouwen- en Duncan brengen ons weer thuis. Bij de druiven en de bloemen in de achtertuin waar een grote spin een prachtig web heeft gebouwd. En naar de frambozen, de dahlia's, de tomaten, de paprika's, de zonnebloemen en het nu volwassen onkruid in de groentetuin.

Einde van alweer een hele fijne trip, 1610 km lang, samen op de fiets over meestal mooie rustige fietspaden en wegen in Duitsland, Oostenrijk en Italië. Op heel veel mooie plekken geslapen, lekker gegeten, veel gezien en veel lieve mensen ontmoet. De wereld is mooi en als je fit genoeg bent, de moeite van het ontdekken waard, zeker per fiets!